50 آ وهدی، مریدان آ یله دات و جِستنت.
دۆست و همبلُن ٹَپّانی سئوَبا چه من وتا کرّے دارنت و نزّیکێن هم دور اۆشتاتگ‌اَنت.
تئو منی دۆست و سنگت چه من دور کرتگ‌اَنت، تهنا تهاری اِنت که منی همراه اِنت.
ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شما سجّهێن ٹَگلَ ورێت و منا یلهَ کنێت. چێا که نبیسگ بوتگ: من شپانکا جنان و پس شِنگ و شانگَ بنت.
من هر رۆچ، شمئے دێما مزنێن پرستشگاها تالیم داتگ و شما منا نگپتگ. بله پاکێن کتابانی هبر باید اِنت سَرجم ببنت.“
وَرناے که لیلُمێن جامگے گوَرا اَتی و بَسّ، ایسّائے رَندا گۆن کپت، آاِش هم گپت.
بچارێت، یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نبان، چێا که منی پت گۆن من گۆن اِنت.
ایسّایا درّاێنت: ”من وَه شمارا گوَشت که من آن. اگن منی شۆهازا اێت، اِشان بِلّێت که رئونت.“
ائولی رندا که من هَکدیوانا پێش کنگ بوتان، کسّ منی کُمَکّا نئیاتک. سجّهێنان منا یله کُرت. هُدا اِشان ببکشات.
