32 ایسّا و آییئے مرید، جِتْسیمانی نامێن جاگهێا شتنت. گۆن آیان گوَشتی: ”همِدا بدارێت، منَ رئوان و دْوا کنان.“
منی مِهرئے بدلا منا بُهتامِش جتگ، بله من په آیان نێکێن دْوا کرتگ.
پِتْرُسا په دلجمی گوَشت: ”اگن گۆن تئو منی سر هم برئوت، چه تئیی پَجّاه آرگا هچبرَ نبجّان.“ اے دگه سجّهێن مریدان هم اَنچُش گوَشت.
پدا گوَشتی: ”ابّا، او منی پت! تئیی دستا هر چیزّ بوتَ کنت، اے سکّیانی جام و پیالها چه من دور کن و بٹَگلێن. بله آ ڈئولا نه که منَ لۆٹان، هما ڈئولا که تئو لۆٹئے.“
یکّ برے پدا په دْوا کنگا شت و هما دْوایی کرت.