31 پِتْرُسا په دلجمی گوَشت: ”اگن گۆن تئو منی سر هم برئوت، چه تئیی پَجّاه آرگا هچبرَ نبجّان.“ اے دگه سجّهێن مریدان هم اَنچُش گوَشت.
من وتی آسودگیئے وهدا گوَشت: ”هچبر لرزێنگَ نبان.“
سجّهێن مهلوکا همتئواریا چۆ پَسّئو دات: ”هرچے هُداوندا گوَشتگ، ما اَنچُشَ کنێن.“ موسّایا مهلوکئے پَسّئو هُداوندئے کِرّا برت.
بله هرکَس مردمانی دێما منا ممَنّیت، من هم وتی آسمانی پتئے دێما آییا نمَنّان.
گوَشتِش: ”جی هئو، اے کارا کرتَ کنێن.“ ایسّایا گوَشت: ”دێمترا، شمارا اے جام نۆشگی و اے پاکشۆدی هم کنگی اِنت،
ایسّایا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، همے مرۆچی، هئو اِنشپی، تئو، تئیی جند، چه کرۆسئے دومی بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے.“
ایسّا و آییئے مرید، جِتْسیمانی نامێن جاگهێا شتنت. گۆن آیان گوَشتی: ”همِدا بدارێت، منَ رئوان و دْوا کنان.“
بله مردم گۆن کوکّار وتی هبرئے سرا اۆشتاتنت و گوَشتِش: ”سَلیبی کَشّ!“ نێٹ، آیانی واهگ و کوکّار په سر رَست.
پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! انّون پَرچا گۆن تئو آتکَ نکنان؟ من وتی ساها په تئو نَدرَ کنان.“