4 ”مارا بگوَش، بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و اِشیئے نزّیکّ بئیگئے نشانی چے اِنت؟“
یکّێا گۆن همے لیلُمپۆشێن مردا که کئورئے آپئے سربرا اَت، گوَشت: ”اے اجبّتێن کار چینچُک وهدا سَرجمَ بنت؟“
من اِشکت بله سرپد نبوتان، گڑا گوَشتُن: ”او منی واجه! اے سجّهێن چیزّانی آسَر چے بیت؟“
هما وهدا که ایسّا زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگاَت، آییئے مرید په هلوَت و اِهوتے آتکنت و جُستِش کرت: ”بگوَش بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و تئیی بادشاهیئے آیگ و دنیائے هلاسیئے نشانی، چے اِنت؟“
وهدے ایسّا مزنێن پرستشگاهئے دێم په دێما زئیتونئے کۆهئے سرا نِشتگاَت، پِتْرُس، آکوب، یوهَنّا و اَنْدْریاس آییئے کِرّا آتکنت و په هَلوت و اِهوتے جُستِش کرت:
ایسّایا هبر بُنگێج کرت و گوَشتنت: ”هُژّار بێت، کَسے شمارا گُمراه مکنت.
جُستِش گپت: ”او استاد! بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و اِشیئے نزّیکّ بئیگئے نشانی چے اِنت؟“