29 ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتئے مسترێن هُکم اِش اِنت: ’او اِسراییل! گۆش دار: هُداوند، مئے هُدا، یکتاێن هُدا اِنت،
که تئو مزن ائے و اجبێن کارَ کنئے، هُدا تهنا تئو ائے.
کَسێا که وتی پت و مات چه من دۆستترَ بنت، آ منا نکرزیت و کَسێا که وتی بچکّ و جنکّ چه من دۆستترَ بنت، آ هم منا نکرزیت.
شما اے دنیایا هچکَسا ’پت‘ تئوار مکنێت چێا که شمارا یکّ پتے هست، هما که آسمانا اِنت.
آییا پَسّئو دات: ”وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن وس و واک و گۆن سجّهێن پَهم و پِگرا، دۆست بدار و همساهگا هم وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
پرچا که هُدا وه یکّے و سُنّت کرتگێن و سُنّت نکرتگێنان، چه یکّێن ایمان و باورئے راها پاک و پَلگارَ کنت.
نون میانجیگر دو نێمگئے نیاما بیت، بله هُدا یکّے و آییا میانجیگرئے هاجت نهاِنت.
اے هُکمئے مکسد مِهر اِنت که چه سپاێن دل و پاکێن زمیر و دلسِتکێن ایمانێا پێدا بیت.
چێا که هُدا یکّے. هُدا و انسانئے نیاما میانجیگر هم یکّے و آ ایسّا مَسیه اِنت که وت هم انسانے.
ترا باور اِنت که هُدا یکّے. شَرّ اِنت. دێه و جِنّانی باور هم همِش اِنت و چه تُرسا لَرزنت.
مئے یکّ و یکدانگێن هُدا و رَکّێنۆکا، مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے وَسیلها، چه اَزل، انّون و تان اَبد شان و شئوکت و واک و کدرت برسات! اَنچُش بات. آمین.