9 ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت!
ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“
شمارا گوَشان، دگه برے منا نگِندێت تان آ وهدا که وتی زبانا بگوَشێت: ’مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت.‘“
بازێنێا ایسّائے وشّاتک کنگا، آییئے راهئے سرا وتی شال و چادر چێرگێجان کرتنت. دگه بازێنێا، چه مَچکدگ و ڈگاران درچکانی ٹال و تاک بُرِّت و راهئے سرا اێر کرت.
گۆن مَچّانی سرسبزێن پیشّ و تَکان، په ایسّائے پێشوازیا در آتکنت. کوکّارِشَ کرت: ”هوشیانا، مبارک اِنت هما که هُداوندئے ناما کئیت. اِسراییلئے بادشاها مبارک بات.“
بله آیان کوکّار کرت: ”گار و گُمساری کن! گار و گُمساری کن! سَلیبی کَشّ!“ پیلاتوسا گوَشت: ”شمئے بادشاها سَلیب بِکَشّان؟“ مزنێن دینی پێشوایان گوَشت: ”چه کئیسَرا اَبێد، مارا دگه بادشاهے نێست.“