31 آیان وتمانوتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘
گڑا آ وتمانوت هبر کنگا لگّتنت: ”واجه پمێشکا چُشَ گوَشیت که ما نان گۆن وت نئیاورتگ.“
یَهیایا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار، چه آسمانا رَستگاَت یا چه انسانئے نێمگا؟ پَسّئو بدئیێت!“
اگن بگوَشێن چه انسانئے نێمگا اَت...؟“ اے هبرِش دێما نبرت چێا که آیان چه مردمان تُرست، په اے هاترا که مردم یَهیایا بَرهَکّێن نبیے هساب کنگا اَتنت.
یَهیا آییئے بارئوا گواهیَ دنت، کوکّارَ کنت و گوَشیت: ”اِش اِنت هما کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ که چه من و رَندَ کئیت. آ چه من مستر و دێماتر اِنت، چێا که چه من پێسر هست بوتگ.“
دومی رۆچا، وهدے یَهیایا دیست که ایسّا دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”بچارێت! اِش اِنت هُدائے هما گوَرانڈ که جهانئے گناهانَ شۆدیت و دورَ کنت.
من اے چیزّ دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.“
وهدے یَهیایا ایسّا دیست که چه اۆدا گوَزگا اِنت، گوَشتی: ”اِش اِنت هُدائے گوَرانڈ.“