اَنچُش که اورشَلیما سر بوتنت، ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها شت و اۆدا سئوداگر و گْراکانی گلّێنگ و در کنگا گُلاێش بوت. زَرّ بدل کنۆکێن سَرّاپانی ٹێبَلی چپّی کرتنت و کپۆت بها کنۆکانی کُرسی و تَهتگی دئور داتنت.
هما مردم که گۆن مئے هُداوند و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے زانگ و پجّارگا چه اے دنیائے سِلکاریانَ رَکّنت، اگن پدا هما سِلکاریانی تۆکا بکپنت، رندی هالِش چه پێسریگێنا هم گنترَ بیت.
هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پَلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پَلگار اِنت.“