4 پاکشۆدۆکێن یَهیا گیابانا زاهر بوت و گْوانکی جت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، تئوبه بکنێت و پاکشۆدی بکنێت که بَکشگَ بێت.“
من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
وتی گناهانی پشۆمانیاِش زاهر کرت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدی داتنت.
مردم، چه یَهودیَهئے سجّهێن مێتگ و کلّگان و چه اورشَلیمئے شهرا آییئے کِرّا شتنت. وتی گناهِش منّتنت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدیَ داتنت.
تئو آییئے کئوما اے زانتا دئیئے که گۆن آیانی گناهانی پهِلّیا، هُدا آیانَ رَکّێنیت.
یَهیا هم سالِمئے نزّیکّا، ائینونا، مردمان پاکشۆدی دئیگا اَت. اۆدا آپ باز اَت و مردم په پاکشۆدیا آتکنت.
چُش هم زانێت اے کار چۆنکا چه یَهیائے جار جتگێن پاکشۆدیا رَند، جَلیلا بُنگێج بوت و سجّهێن یَهودیَها رئواج گپت.
نون چێا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.‘