اے منی هِزمتکار اِنت که من گچێن کرتگ، منا سکّ دۆست اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن، من وتی روها اِشیئے سرا اێرَ گێجان، درکئومانی نیاما اے هِزمتکار منی اِنساپ و دادرسیئے جارا پِرّێنیت.
همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“
چێا که هُدایا جهانئے مردم همینچُک دۆست داشتنت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی نَدر کرت تانکه هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، گار و زیان مبیت و تان اَبد زندگ بمانیت.