1 ایسّا یکّ بۆجیگێا سوار بوت، مَزَنگوَرمی گوازێنت و وتی جِندئے شهرا آتک.
ناسِرَهئے شهری یله دات و کَپَرناهومئے شهرا جَهمنند بوت. کَپَرناهوم، جَلیلئے مَزَنگوَرمئے کِرّا، زِبولون و نَپْتالیئے کَبیلهانی سرڈگارا اِنت.
پاک و پَلگارێن چیزّان کُچکّان مدئیێت و وتی مروارِدان هوکّانی دێما مپرّێنێت. چۆ مبیت که آیان لگتمال بکننت و پِر بترّنت و شمئے جندا دِرّ و دْراش بکننت.
وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگردا مردمانی مُچّی دیست، پرمان دات و گوَشتی: ”بیاێت، گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“
ایسّا بۆجیگا سوار بوت، مرید هم سوار بوتنت.
وهدے ایسّا پدا بۆجیگا سوار بوت و گوَرمئے آ دستا شت، تئیابئے کِرّا، مردمانی مزنێن رُمبے آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوت.
گِراسینائے سرڈگارئے مردمان، گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیانی سرڈگارا یله بدنت و برئوت، چێا که آیان بازَ تُرست. پمێشکا ایسّا بۆجیگا سوار بوت و شت.
وهدے ایسّا پِر ترّت، رُمبے مردما وشّاتک کرت، چێا که سجّهێن آییئے رَهچار اَتنت.
هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پَلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پَلگار اِنت.“