32 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بپُترێت!“ نون آ در آتک و هوکّانی جسما پُترتنت و هوکّانی سجّهێن رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت و مُرتنت.
گڑا پلیتێن روهان چه ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن تئو مارا چه اے مردمان درَ کنئے، گڑا راه دئے که هوکّانی جسما پُترێن.“
گڑا هوکّانی شوانگ شهرا تتکنت و اے سجّهێن هال و جِنّی گنۆکانی سرگوَستِش په مردمان رسێنت.
ایسّایا اجازت داتنت. گڑا، جِنّ در آتکنت و هوکّانی جسما پُترتنت. هوکّانی رمگ که دو هزارئے کِساسا اَت، چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکّت.
جِنّان آ مرد یله دات و هوکّانی جسما پُترتنت و اَناگت، هوکّانی رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت.
اے مرد گۆن هُدائے پێشزانتی و گیشّێنتگێن شئورا شمئے دستا دئیگ بوت و شما گۆن بێدینانی کُمکّا سَلیبئے سرا دْرتک و کُشت.
آیان گۆن وتی اے کارا، تئیی واک و واهگ که تئو چه پێشا گیشّێنتگاَت، پوره و سَرجم کرت.
وهدے هزارێن سال سَرجمَ بنت، شئیتان چه وتی بندیجاها آزات کنگَ بیت و