15 ایسّایا وتی دست آییئے دستئے سرا پِر مُشت، تَپی سِست، آ پاد آتک و ایسّائے هِزمت کنگا لگّت.
دَزبندیاِشَ کرت: ”بِلّ ما تئیی کباهئے لَمبا دست بجنێن و بَسّ.“ آیان که دستَ جت، سجّهێن وشّ و دْراهَ بوتنت.
ایسّایا آیانی سرا بَزّگ بوت، دَستی چمّان پِر مُشتنت و هما دمانا بینا بوتنت و ایسّائے رَندا گۆن کپت و شتنت.
وهدے ایسّا پِتْرُسئے لۆگا شت، دیستی پِتْرُسئے وَسّیگ تپیگ اِنت و نِپادئے سرا وپتگ.
بێگاها مردمان بازێن جِنّی گنۆک ایسّائے کِرّا آورت، آییا گۆن وتی یکّێن هبرا جِنّ چه آیان کَشّتنت و سجّهێن نادْراه وشّ و دْراه کرتنت.
ایسّایا دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“ هما دمانا مرد چه سْیَهگَرّا پَلگار بوت.
همۆدا یکّ جنێنے هستاَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگاَت. آ چه پُشتی نێمگا آتک و ایسّائے کباهئے لَمبی دست جت.
گڑا ایسّایا وتی دست آیانی چمّانی سرا پِر مُشت و گوَشتی: ”هما ڈئولا که شما باور کرتگ، گۆن شما هما ڈئولا ببیت.“
ایسّا، اَنچُش که چه کَنیسَها در کپت، آکوب و یوهَنّائے همراهیا شَمون و اَنْدْریاسئے لۆگا شت.
ایسّایا آییئے سرا سکّ بَزّگ بوت، دستی شهارت و آ مردی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“
ایسّایا جنکّئے دست گپت و گۆن بُرزێن تئوارے گوَشتی: ”او منی چُکّ! پاد آ.“