13 گڑا ایسّایا گۆن پئوجی اپسرا گوَشت: ”برئو، اَنچُش که تئیی باور اِنت، گۆن تئو هما ڈئولا بیت.“ آییئے هِزمتکارێن بچکّ هما دمانا دْراه بوت.
گڑا ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”او بانُک! تئیی باور مُهر و رێدگ اِنت، پمێشکا هما ڈئول که تئو لۆٹئے اَنچُشَ بیت.“ هما دمانا آییئے جنکّ دْراه بوت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”شمئے کَمباوریئے سئوَبا. شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما اے کۆها گوَشتَ کنێت که ’چه اِدا بکِنز و اۆدا برئو،‘ کۆهَ کِنزیت. هچّ چیزّ په شما نبوتنی نهاِنت.
گڑا ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”هُژّار بئے! هچکَسا چه اے هبر و هالا سهیگ مکن، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و هما کُربانیگا بکن که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گوَشتی: ”او منی جنکّ! دلا مزن کن، تئیی سِتک و باوَرا ترا رَکّێنتگ.“ هما دمانا جنێن دْراه بوت.
ایسّایا گوَشت: ”تئو شَرّێن پَسّئوے دات، برئو، تئیی جنکّئے جِنّ در آتکگ.“
ایسّایا گوَشت: ”اگن منی دستا بوتَ کنت؟ آ که باوَرَ کنت، په آییا هر چیزّ بوتَ کنت.“
ایسّایا گوَشت: ”برئو، تئیی چُکَّ نَمِریت.“ آ مردا ایسّائے هبر باور کرت و وتی لۆگا شت.