10 وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ.
برات، ایسُّپئے دێما اُمرئے هسابا نادێنگ بوتگاَتنت، مستر مسترێنا بگر تان کَستر کَسترێنا. ائولی چُکّ وتی پێدائِشی هَکّئے هسابا و کَسترێن، وتی کَستریئے هسابا. پمێشکا برات په هئیرانی یکدومیا چارگا اَتنت.
گڑا ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”او بانُک! تئیی باور مُهر و رێدگ اِنت، پمێشکا هما ڈئول که تئو لۆٹئے اَنچُشَ بیت.“ هما دمانا آییئے جنکّ دْراه بوت.
بزانێت که چه رۆدراتک و رۆنِندا بازێن مردمَ کاینت و گۆن اِبراهێم، اِساک و آکوبا آسمانی بادشاهیئے مهمانیا یکّێن پَرزۆنَگئے چپّ و چاگردا نندنت،
چێا که من هم وتی مسترانی هُکمئے چێرا آن و منی دستئے چێرا هم سپاهیگ هست. اگن کَسێا هُکم بکنان: ’برئو،‘ آ رئوت و اگن کَسێا بگوَشان: ’بیا،‘ آ کئیت. اگن وتی هِزمتکارا بگوَشان: ’اے کارا بکن،‘ آ کنت.“
ایسّا، چه آیانی ناباوریا هئیران اَت. رَندا، ایسّایا اے دگه مێتگ و آبادیان ترّ و گردَ کرت و مردمی سَبکَّ داتنت.
وهدے ایسّایا آیانی اے باور دیست، گوَشتی: ”او منی دۆست! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“
نون ایسّایا گۆن آ جنێنا گوَشت: ”تئیی سِتک و باوَرا ترا رَکّێنت، په وشّی و سلامتی برئو.“
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و دێمی گۆن وتی همراهێن مردمان کرت و گوَشتی: ”شمارا گوَشان، من چُشێن مُهرێن سِتک و باور اِسراییلیانی نیاما هم ندیستگ.“
گڑا، په بَه مانگی و هئیرانی گوَشتِش: ”بارێن، اے که هبر کنگا اَنت جَلیلی نهاَنت؟