1 وهدے ایسّا چه کۆها اێر کپت، مردمانی مزنێن مُچّیے آییئے رندا گۆن کپت.
وهدے ایسّایا آیانی دِلئے اے هبر زانت، چه اۆدا در کپت. بازێنے آییئے پدا رئوان بوت و آیانی نیاما هرکَس که نادْراه اَت، سجّهێنی دْراه کرتنت.
بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک، لَنگ، کۆر، مُنڈ، لِلّ و دگه هر پئیمێن نادْراهِش، ایسّائے دێما آورتنت و ایسّایا دْراه کرتنت.
مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن اَت و ایسّایا اۆدا آیانی نادْراهێن مردم دْراه کرتنت.
وهدے چه اَریهائے شهرا در آیگا اَتنت، بازێن مردمے ایسّائے رَندا گۆن اَت.
جَلیل، دِکاپولیس، اورشَلیم، یَهودیَه و اُردُنئے کئورئے آ دستئے هَند و دَمگانی بازێن مردمے آتک و ایسّائے همراه بوت.
چێا که آییا شَریَتئے زانۆگرانی پئیما درسَ ندات، گۆن واک و اِهتیارے تالیمیَ دات.
وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگردا مردمانی مُچّی دیست، پرمان دات و گوَشتی: ”بیاێت، گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“
یکّ مردے که آییا سْیَهگَرّئے نادْراهیا گپتگاَت ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“
ایسّا چه مردمان دور، گۆن وتی مریدان گوَرمئے لَمبا شت. بازێن جَلیلی مردمے آییئے پدا رئوان بوت.
بله ایسّائے نام و تئوار اَنگت هم هر جاه شِنگ و تالانَ بوت و بازێن مردم په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی ناجۆڑیانی دْراه کناێنگا آتک و آییئے کِرّا مُچَّ بوتنت.