24 پمێشکا، هرکَس که منی اے هبرانَ اِشکنت و آیانی سرا کارَ کنت، هما زانتکار و هۆشمندێن مردمئے پئیما اِنت که وتی لۆگی تَلارئے سرا بست.
هُداوندئے تُرس داناییئے بِندات اِنت. هما که آییئے رهبندانی رَندگیریا کننت، آیان شرّێن زانتکاریَ رسیت. تان اَبد ستا هماییئیگ اِنت.
تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.
منا چه وتی تالیم دئیۆکان گێشتر زانت هست چێا که تئیی پرمانانی پِگرا آن.
هرکَس که منی آسمانی پتئے واهگ و رَزائے سرا کارَ کنت، منی برات، منی مات و گهار هما اِنت.“
ترا گوَشان: تئو پِتْرُس ائے و اے تَلارئے سرا من وتی کِلیسائے بُنیاتا اێرَ کنان که مَرکئے زۆر آییا هچبر پرۆشَ ندنت و آییئے سرا سۆبێنَ نبیت.
کئے اِنت هما وپادار و شیوّارێن هِزمتکار که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
چه آیان پنچ نادان اَتنت و پنچ دانا.
داناێن جنکّان چِراگان و اَبێد، ٹێلدانانی تها هم گۆن وت ٹێل برت گۆن.
داناێن جنکّان پَسّئو دات: ’نه، بلکێن په ماشما سجّهێنان بَسّ مبنت، شما برئوێت چه دُکّانان ٹێل بزورێت.‘
هئور بوت، هار و هیرّۆپ آتک، پورّ و سْیَهگواتان گۆن آ لۆگا ڈیکّ وارت، بله لۆگ نکپت، چێا که آییئے بُنرِد تَلارئے سرا اێر کنگ بوتگاَت.
بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما هۆڑ و کَمزانتێن مردمئے ڈئولا اِنت که وتی لۆگی رێکانی سرا بست.
ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”بَهتاور هما اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا کارَ کننت.“
نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
اگن شما منا دۆستَ دارێت، گڑا منی هُکمانَ مَنّێت.
اگن منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی مِهرانی ساهگا مانێت، اَنچُش که من وتی پتئے هُکمانی سرا کار کرتگ و آییئے مِهرانی ساهگا نِشتگان.
اگن شما منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی دۆست اێت.
چێا که تهنا چه شَریَتئے رَهبندانی اِشکنگا، کَس هُدائے چمّان پاک و پَلگارَ نبیت. هما کَس پاک و پَلگار زانگَ بیت که شَریَتئے رَهبندانی سرا کارَ کنت.
اگن ما آییئے هُکم و پرمانانی سرا کار بکنێن، گڑا سرپدَ بێن که ما آییا زانێن.