23 گڑا من آیان راستێنَ گوَشان: ’او بدکاران! من هچبر شمارا پَجّاه نئیاورتگ، چه منی دێما دور ببێت.‘
چه من دور ببێت، او بدکاران، که من وتی هُدائے هُکمانی رَندگیریا بکنان.
پُرکِبر و گُروناک تئیی دێما اۆشتاتَ نکنت و چه سجّهێن بدکاران نپرتَ کنئے.
او سجّهێن بدکاران! چه من دور بێت، چیا که هُداوندا منی گرێوَگانی تئوار اِشکتگاَنت.
بله سالۆنکا پَسّئو تَرّێنت: ’شمارا راستێنَ گوَشان که من شمارا نزانان.‘
رَندا گۆن همایان که چَپّێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او شومّان! چه منی دێما دور بێت و هما جمبورێن آسئے نێمگا برئوێت که هچبرَ نمریت و په شئیتان و آییئے همراهان اَڈّ کنگ بوتگ.
وهدے کئیت که لۆگئے هُدابُند پادَ کئیت و لۆگئے دروازگا بندَ کنت، گڑا شما لۆگئے دپا اۆشتێت و هرچُنت دروازگا ٹُکّێت و تئوارَ کنێت: ’او واجه! دروازگا په ما پَچ کن!‘، بله آ پَسّئوَ دنت که ’من شمارا پَجّاهَ نئیاران و نزانان چه کجا اێت.‘
بله آ پَسّئوَ دنت: ’من شمارا پَجّاهَ نئیاران و نزانان چه کجا اێت؟ او رَدکاران! چه منی دێما دور بێت.‘
نێکێن شپانک من آن، من وتی پَسانَ زانان و آ هم منا زاننت،
بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگاَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“
بله کُچکّ، جادوگر، زِنهکار، هۆنیگ، بُتپرست و هرکَس که درۆگَ بندیت و گۆن درۆگا مِهرَ کنت، اے سجّهێن چه شهرا ڈنَّ بنت.