25 پمێشکا شمارا گوَشان که په وتی زِندا پرێشان و دِلتپرکه مبێت که ’چے بوَرێن و چے بنۆشێن؟‘، نه په وتی جِسم و جانا که ’چے بپۆشێن؟‘. زِند چه وراکا و جِسم و جان چه پۆشاکا گێشترَ نکرزیت؟
آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپه، آییا رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت.
هروهد که شمارا گرنت و هَکدیوانانَ برنت، چه پێشا پرێشان مبێت که ’ما چے بگوَشێن.‘ آ وهدا، هر چیزّے که شمارا سۆج دئیگَ بیت، هماییا بگوَشێت. چێا که گوَشۆک شما نهاێت، هُدائے پاکێن روه اِنت.
شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکگێن تُهمانی مانا، هما مردم اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپَه و ائیش و نۆشان مانَ گیشّنت و هۆشگ و بَرَ نئیارنت.