6 بَهتاور اَنت هما که هَکّ و اِنساپئے شدیگ و تُنّیگ اَنت، چێا که آ سێرَ بنت.
هما اِنت که تُنّیگان سێراپَ کنت و گُژنگان چه شرّێن وراکا سێرلاپ.
هرکَسا که هُدائے تُرس دلا اِنت، هُدا آییئے واهگان پورهَ کنت و آییئے پریاتان گۆشَ داریت و رَکّێنیتی.
بله من په پهرێزکاری تئیی دێما گندان، آگاه که بان، چه تئیی گِندگا سێرَ بان.
اَرواهُن اَنچش سێرَ بیت چۆ که یکّے وشّێن وراکے بوارت و دَپُن گۆن شادمانێن لُنٹان ترا نازێنیت.
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
منی اَرواه په هُداوندئے پرستشگاهئے پێشجاهان شئیدا و هُدۆک اِنت، منی دل و جان په زندگێن هُدایا په شادهی کوکّارَ کنت.
شدیگ، گۆن وشّێن چیزّان سێرلاپ و سێرێنی دست هۆرک و هالیگ رهادگ کرتگاَنت.
بَهتاور اێت شما که انّون شدیگ اێت، چێا که سێرَ بێت. بَهتاور اێت شما که انّون گرێوان اێت، چێا که کَندانَ بێت.
بَژن و اَپسۆز په شما که انّون سێر اێت، چێا که شدیگَ بێت. بَژن و اَپسۆز په شما که انّون کَندان اێت، چێا که گَمناک و گرێوانَ بێت.
بله هرکَس که منی داتگێن آپا بوارت، هچبر تُنّیگَ نبیت. چێا که آ آپا که منَ دئیان، اگن کَسے بوارتی، چه آییئے درونا آپئے چَمّگے بُجیت که اَبدمانێن زِندَ بکشیت.“
بله په اے زئوال بئیۆکێن وراکا جُهد مکنێت، په هما وراکا جُهد بکنێت که اَبدمانێن زِندَ بَکشیت، په هما وراکا که انسانئے چُکّ شمارا دنتی. چێا که هُداێن پتا آییئے سرا وتی رَزامندیئے مُهر جتگ.“
ائییدئے آهِری و مسترێن رۆچا، ایسّا اۆشتات و په بُرزتئواری گوَشتی: ”اگن کَسے تُنّیگ اِنت، منی کِرّا بیئیت و آپ بوارت.
چه اِد و دێم اے نه شدیگَ بنت و نه تُنّیگ، نه اِشانی سرا رۆچئے بْرانزَ کپیت و نه دگه تَبد و لِوارے لَگّیت.