5 بَهتاور اَنت هما که نَرمدل و مهربان اَنت، چێا که زمینئے میراسدار هما بنت.
هُداوند بێکِبران کُمکَّ کنت، بله بدکاران زمینا دئورَ دنت.
چێا که هُداوند چه وتی کئوما وشنۆد اِنت، آ بێکِبران سۆبمندیئے تاجا بَکشیت.
بێکِبر و دَربێش وراکَ ورنت و سێرَ بنت و آ که هُدایا شۆهازَ کننت آییا نازێننت. شمئے دل تان اَبد زندگ بات.
آ وتی رۆچان په سێری و هزگاریَ گوازێنیت و آییئے چُکّ و اۆبادگ زمینئے میراس برۆکَ بنت.
بێکِبر و دربێشێن مردمان راستیئے راها رهشۆنیَ دنت، و وتی کشکا آیان پێشَ داریت.
نرمدل مُلکا میراسَ برنت و چه وشّێن سُهل و اێمنیا شادکامیَ کننت.
اَلّما، آیان که هُداوند برکتَ دنت مُلکا میراسَ برنت، بله آیان که نالتَ کنت، گار و بێگواهَ بنت.
پهرێزکار مُلکا میراسَ برنت و تان اَبد همۆدا جهمنندَ بنت.
هُداوندئے ودارا بئے و هماییئے راها بۆشت، که ترا په مُلکئے میراس برگا سرپرازَ کنت، وتَ گندئے که بدکار چۆن گُڈّگَ بنت.
چیا که بدکار گُڈّگَ بنت، بله آ که هُداوندئے ودارا اَنت مُلکا میراسَ برنت.
بێکِبر و دَربێش اے چیزّا که بگندنت گَل و شادانَ بنت. او هُدائے شۆهاز کنۆکان! زندهدل باتێت.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.
”گۆن سَهْیونئے جنکّا بگوَشێت: ’تئیی بادشاه تئیی گوَرا بێکِبر پێداک اِنت و هَرێا، بزان کُرّگێا سوار اِنت.‘“
اِبراهێم و آییئے نَسل و پَدرێچا اے واده که آ جهانئے میراسدار بنت چه شَریَتئے راها نرَست، چه پاکی و پَلگاریئے راها رست که چه ایمانا کئیت.
نَرمتَبی و داشْت. چُشێن چیزّانی هلاپا هچّ شَریَت و کانون نێست.
بله تئو، او تیموتاووس، هُدایی مردمے ائے. چه اے چیزّان وتا دور بدار و پهرێزکاری، هُداتُرسی، ایمان، مِهر، سَبر و اۆپار و نرمتَبیئے رَندا بکپ.
وتی هلاپێن مردمان په نرمی راستێن راها سۆج بدنت، بلکێن هدا آیان مۆه بدنت که تئوبه بکننت و راستیئے زانتا سر ببنت،
هِچکَسا بُهتام مجنێت و گۆن مردمان اَڑ و کُڑ مکنێت، باید نَرمدل ببێت و گۆن سجّهێن مردمان په بێکِبری پێش بیاێت.
پمێشکا هر وڑێن پَلیتی و سجّهێن بدیان چه وت دور کنێت و په بێکِبری و نَرمدلی، هما گال و هبران دلا بدارێت که شمئے دل و جانا نادێنگ بوتگ و شمئے رَکّێنگئے واک و توانی هست.
شمئے نیاما دانا و اَگلمند کئے اِنت؟ بِلّێت اِشیا چه وتی شَرکِردیا پێش بداریت، گۆن هما بێکِبری و مهربانیا که چه هِکمتا کئیت.
بَسّ، وتی دلا مَسیها هُداوند بمَنّێت و هماییا شرپ بدئیێت. اگن کَسے شمئے اُمێتئے سئوَبئے جُستا بکنت، مُدام په پَسّئو دئیگا تئیار ببێت.
اِشیئے بدلا، وتی دل و جَبینا گۆن نرم و آرامێن روهێئے پایدارێن زێباییا بسینگارێت، که په هُدایا اے چیزّ باز پُراَرزش اِنت.