43 شما اِشکتگ که گوَشگ بوتگ: ’گۆن وتی همساهگا مِهر بکن و گۆن وتی دژمنا نپرت‘.
بله تئو، او هُداوند! منی سرا رهم کن، منا پاد کن تان وتی جُستانِش بکنان.
وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
شما اِشکتگ که گۆن پێشیگێن مردمان گوَشگ بوتگ: ’هۆن و کۆش مکن، هرکَس هۆنَ کنت، آییئے دادرسی و داوریَ بیت و مئیاریگ کنگَ بیت.‘
شما اِشکتگ که گوَشگ بوتگ: ’زِنا مکن‘.
اگن شاهانگێن شَریَتا، هما دابا برجاه بدارێت که پاکێن کتاب هُکمَ کنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے ڈئولا مِهر بکن“ گڑا شما شَرّ کرتگ.
ما اے هُکم چه هماییا گپتگ که گوَشیت: ”هرکَس که گۆن هُدایا مِهرَ کنت، باید اِنت گۆن وتی براتا هم مِهر بکنت.“