32 بله من شمارا گوَشان، اگن جنێنێا زِنا نکرتگ و مرد آییئے سئون و تلاکان بدنت، بزان آییئے زِنهکاریئے سئوَبَ بیت و اگن کَسے هما جنۆزامێن جنێنا سور و سانگ بکنت، گڑا بزان گۆن آییا زنا کنت.
بله من شمارا گوَشان، اگن کَسے په بدچمّی و دِلدُزّی جنێنێا بچاریت، بزان وتی دلا، گۆن هما جنێنا زِنایی کرت.
اگن کَسے وتی جَنا سئون و تلاکَ دنت و گۆن دگه جنێنێا سورَ کنت، زِنا کنت و هرکَس که گۆن تلاک داتگێن جنێنێا سور و سانگَ کنت، آ هم زِنا کنت.
یکّ اَناگت دو مردم پَدّر بوت و گۆن ایسّایا هبر کنگا اَتنت، یکّے موسّا و آ دگه اِلیاس اَت.
چه جمبرا تئوارے رُست: ”اے منی گچێنی بَچّ اِنت. شما اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“
تان وهدے آییئے مرد زِندگ اِنت، اگن آ دگه مردے بگیپت، زِنهکار زانگَ بیت. بله اگن آییئے مرد بمریت، چه شَریَتئے اے رَهبندا آزات اِنت و اگن دگه مردے بگیپت زِنهکار زانگَ نبیت.