23 پمێشکا اگن کُربانجاها، کُربانیگ کنگئے وهدا یاتا کپتئے که تئیی براتا گۆن تئو گِلَگے هستاِنت،
گڑا مسترێن آپیا گۆن پِرئونا گوَشت: ”من مرۆچی وتی رَدیانی ترانَگا کپتگان.
او کۆرێن مردمان! کجام چیزّئے دَرجت بُرزتر اِنت، کُربانیگئے یا کُربانجاهئے؟ کُربانیگ پمێشکا پاک و پَلگار زانگَ بیت که کُربانجاها کُربانیگ کنگَ بیت.
وتی کُربانیگا همۆدا کُربانجاها بِلّ و برئو پێسرا گۆن وتی براتا سُهل کن، گڑا بیا کُربانیگ بکن.
گڑا ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”هُژّار بئے! هچکَسا چه اے هبر و هالا سهیگ مکن، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و هما کُربانیگا بکن که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“
هر وهدا که په دْوایا اۆشتێت، اگن شمارا گۆن یکّێا گِلَگے هست، وتی دْوائے تها آییا ببَکشێت تانکه شمئے آسمانی پت هم، شمئے گناه و مئیاران ببَکشیت.
بله زَکّا پاد آتک، اۆشتات و گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشتی: ”او هُداوند! وتی سجّهێن مال و مَڈّیئے نێما په نێزگار و گریبێن مردمان بهر و بانگَ کنان و اگن من کَسێئے مال په ناهَکّ پُشتا کَشّتگ و برتگ، آیانی بدلا چار سَری گێشترَ دئیان.“