Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




مَتّا 5:22 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

22 بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.

Вижте главата копие




مَتّا 5:22
93 Кръстосани препратки  

وهدے براتان دیست که پتا ایسُّپ چه ما دۆست‌تر اِنت، چه ایسُّپا نَپرتِش کرت و گۆن آییا مُدام زهرا زهر هبرِشَ کرت.


ایسُّپئے براتان گوَشت: ”تئو مئے سرا بادشاهی کنگَ لۆٹئے؟ هَکّ و دل مئے سرا هاکمیَ کنئے؟“ ایسُّپئے براتان، آییئے واب و هبرانی سئوَبا چه آییا گێشتر نپرت کرت.


منا گۆن نپرتیێن هبران چپّ و چاگردِش کرتگ، بێسئوَبا گۆن من په جنْگا پاد آتکگ‌اَنت.


نادان وتی دلا گوَشیت: ”هُداے نێست.“ اے پلیت اَنت و کارِش سِلّ و گَنده، نێک‌کارے نێست.


جی هئو! آ که تئیی سرا اۆست و امێتَ کنت، هچبر سرجَهل ببنت. آ که بے سئوَبا بێوپاییَ کننت سرجَهل و شرمندگَ بنت.


مئیل که پرێبکارێن دژمن منی سرا شادهی کننت، مئیل هما که مُپت و ناهکّا چه من بێزار اَنت چمُّک و پونزُک بکننت.


چه هِژما دور بئے و گَزبا یله کن. جۆش مجن که ترا دێم په بدکاریا بارت.


چیا که گِندگا اێن، دانا هم مرنت و نادان و بێسُدّ هم هلاکَ بنت و وتی مال و هستیا په دگرانَ کِلّنت.


آ که بێسئوَب چه من نپرتَ کننت چه منی سرئے مودان گێشتر اَنت. بازێنے منی گار کنگئے رندا اِنت دژمن منی سرا درۆگێن بُهتامَ جننت. چه من لۆٹنت هما چیزّان پِر بترّێنان که من ندُزّتگ‌اَنت.


اگن په دۆستێا بدی‌اُن کرتگ، یا که دژمنے بێمئیارا پُلتگ،


اهمکَ نزانت و نادان سرپدَ نبیت.


نون نِبوکَدنِزَر سکّ هِژم گپت و هُکمی دات که شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆا بیارێت. گڑا اے مردم بادشاهئے دێما آرگ بوتنت.


گڑا نِبوکَدنِزَر، شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے سرا سکّ هِژم گپت. آییئے دێمئے رنگ چه زهرا بَرگَشت و هُکمی دات که کورَهئے آسا هپت سَری گێش کنێت.


چه مردمان هُژّار بێت، آ شمارا گراێننت و هَکدیوانانَ برنت، وتی کَنیسَهانی تها شمارا شلّاک و هئیزرانَ جننت.


چه آیان متُرسێت که جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله ساه و اَرواها کُشتَ نکننت، چه هماییا بتُرسێت که جسم و جان و ساه و اَرواه، دوێنان دۆزها دئور دات و بێران کرتَ کنت.


بله وهدے پَریسیان اے هبر اِشکت، گوَشتِش: ”اے، گۆن جِنّانی سردار بِلزَبولئے سرۆکیا جِنّانَ کَشّیت.“


همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“


هما وهدا پِتْرُسا چه ایسّایا جُست کرت: ”او هُداوند! اگن منی برات گۆن من بدی بکنت، گڑا تان چُنت رَندا من آییا پهِلّ بکنان؟ تان هپت رندا؟“


نون اگن شما وتی براتا په دل مبکشێت، منی آسمانی پت هم گۆن شما همے ڈئولا کنت.“


بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان! او دوپۆستێن شَتَلکاران! شما په یکّ مردمێئے یَهودی کنگا، هشکی و دریایان سات و سپرَ کنێت، بله وهدے کَسے شمئے همباورَ بیت، گڑا آییا چه وتی جندا دو سری بدتر و دۆزهئے چُکَّ کنێت.


او ماران، او سْیَه‌مارزادگان! شما چۆن چه دۆزهئے سِزایا رَکّتَ کنێت؟


رَندا گۆن همایان که چَپّێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او شومّان! چه منی دێما دور بێت و هما جمبورێن آسئے نێمگا برئوێت که هچبرَ نمریت و په شئیتان و آییئے همراهان اَڈّ کنگ بوتگ.


مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا درۆگێن شاهدیئے شۆهازا اَتنت،


چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“


بله من شمارا گوَشان، هچبر سئوگند مئوَرێت، نه په آسمانا، چێا که هُدائے تَهت اِنت،


بله من شمارا گوَشان، گۆن وتی دژمنا مِهر بکنێت و په همایان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت،


مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا شاهدیئے شۆهازا اَتنت، بله شاهد نێست‌اَت.


سَباها ماهلّه مزنێن دینی پێشوا، کئومئے کماش، شَریَتئے زانۆگر و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک همشئور بوتنت و ایسّااِش بست، گِرّان کرت و پیلاتوسئے دستا دات.


من شمارا کَڈّنَ کنان و گوَشان که چه کئیا بتُرسێت. چه هماییا بتُرسێت که کُشتَ کنت و کُشگا رَند دۆزها دئور دئیگئے واکی هم هست. هئو! من شمارا گوَشان که چه هماییا بتُرسێت.


وهدے رۆچ بوت، کئومئے کماشانی دیوان، بزان مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر یکجاه بوتنت، ایسّااِش لۆٹت و آورت.


پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان، سرۆکانی دیوانئے باسک لۆٹاێنتنت و گوَشتِش: ”ما چے کنگا اێن؟ اے مرد بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے پێش دارگا اِنت.


آیانی شَریَتا نبشته اِنت که ’مُپتا چه من نَپرتِش کرت.‘ اے ڈئولا اے هبر راست و سَرجم بوت.


مردمان گوَشت: ”ترا جِنّے پِر اِنت، کئے ترا کُشیت؟“


یَهودیان آییئے پَسّئوا دَرّاێنت: ”ما نگوَشت که تئو سامِریے ائے و ترا جِنّے پِر اِنت؟“


اۆدا، لهتێن اِپیکوری و اِسْتوییکی پیلسوپ گۆن آییا دپَ کپت. چه آیان، لهتێنا گوَشت: ”اے پوتّار چے گوَشگا اِنت؟“ دگه لهتێنا گوَشت: ”گوَشئیگا، بێگانگێن هُدایانی جارا پِرّێنگا اِنت.“ آیان، پمێشکا اے هبر کرت که پولُس، ایسّا و مُردگانی جاه جنَگئے وشّێن مِستاگا تالان کنگا اَت.


لۆٹتی شَرّ بزانت یَهودی پولُسئے سرا چۆنێن بُهتامے جننت، پمێشکا دومی رۆچا پولُسی چه بَندیجاها در کرت و پرمانی دات یَهودیانی مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک دیوانا بنندنت. گڑا پولُسی آورت و آیانی دێما پێش کرت.


پولُسا سرۆکانی دیوانا نندۆکێن باسکانی نێمگا تچکاتچک چارِت و گوَشت: ”او براتان! من تان مرۆچیگێن رۆچا وتی زِند گۆن پاک و پَلگارێن جَبین و وجدانے په هُدائے رَزایا گوازێنتگ.“


چه اے مردمان جُست کن، وهدے من یَهودیانی سرۆکانی دیوانئے دێما پێش کنگ بوتان، آیان په من چِه مئیارے راست و پَدّر کرت،


پمێشکا آاِش چه هَکدیوانا ڈنّ رئوگئے هُکم دات و وت په شئور و سَلاها نِشتنت.


گڑا، هما دابا که آیانا گوَشگ بوتگ‌اَت، بامگواها پرستشگاها شتنت و مردمانی سَبکّ دئیگا لگّتنت. وهدے مسترێن دینی پێشوا و آییئے همراه آتکنت، سرۆکانی دیوانئے باسک و اِسراییلئے سجّهێن کماشِش لۆٹتنت و دگه لهتێن مردمِش رئوان دات تان کاسِدان چه جێلا بیارنت.


کاسِدِش آورت و سرۆکانی دیوانئے دێما اۆشتارێنتنت. نون مسترێن دینی پێشوایا چه آیان جُست گپت:


آیان، مردم و کئومئے کماش و شَریَتئے زانۆگر شۆرێنتنت و اِسْتیپانش گپت و کَشّکان، سرۆکانی دیوانا پێش کرت.


دیوانئے سجّهێن نندۆکان چمّ په اِسْتیپانا سکّ داتگ‌اَتنت و دیستِش آییئے دێم، پرێشتگێئے دێمئے ڈئولا اِنت.


همے موسّا اَت که گۆن بنی اِسراییلیان گوَشتی: ’هُدا چه شمئے براتانی نیاما په شما، منی ڈئولێن پئیگمبرے گچێنَ کنت.‘


گۆن براتی مِهرے، یکدگرا دۆست بدارێت، په شرپ و اِزّت کنگا چه یکدومیا دێماتر ببێت.


کَسّ په وتی هئوَسا براتئے اِزّتا دست مجنت و چه آییا پائِدگ چِست مکنت، چێا که هُداوند هر گَندَگێن کارئے سِزایا دنت، اَنچۆ که ما پێسرا شمارا هُژّار کرتگ و گوَشتگ.


هِچکَسا بُهتام مجنێت و گۆن مردمان اَڑ و کُڑ مکنێت، باید نَرمدل ببێت و گۆن سجّهێن مردمان په بێکِبری پێش بیاێت.


او نادان! په بێکِردێن باوَرمندیئے بێبَر و بێسَمَریا دَلیل و نشانیَ لۆٹئے؟


زبان هم یکّ اَنچێن آسے که مئے جسم و جانئے رگ و بندانی تها سِلّیانی دنیاے. مردما پَهک سِلّ و آلودگَ کنت و آییئے درُستیگێن زِندا آسَ جنت. زبان وت آسے که چه دۆزهئے آسا رۆک بوتگ.


بِلّ تُرے بےاِزّت کنگ بوت، بله اَنگت هم هچکَسی بےاِزّت نکرت. تنتنا وهدے سکّی سگّگا اَت، کَسّارا پادتراپی ندات. آییا هُدائے سرا تئوکل کرت که تچکێن اِنساپ و دادرَسیَ کنت.


گۆن هچکَسا بدیئے بدلا بدی مکنێت. اگن کسێا شمارا زاه و زَکَت کرت، آییا زاه و زَکَت مکنێت، اِشیئے بدلا په آییا نێکێن دْوا بلۆٹێت که په همے کارا گْوانک جنَگ بوتگێت و چه همِشیا شمارا برکتَ رسیت.


کَسے که گوَشیت: ”رُژناییئے تۆکا آن،“ بله چه براتا نَپرتَ کنت، اَنگت تهارۆکیا اِنت.


هُدائے چُکّ و شئیتانئے چُکّ، همے پئیما زانگ و پَجّاه آرگَ بنت، آ کَس که راستیئے راها نرئوت، هُدائے چُکّ نه‌اِنت و اَنچُش آ کَس هم که گۆن وتی براتا مِهرَ نکنت.


اگن کَسے براتے بگندیت اَنچێن گناهے کنگا اِنت که مَرکئے سئوَبَ نبیت، دْوا بکنت و هُدا آییا زِندَ بَکشیت. اِشیا هما کَسئے بارئوا گوَشان که گناهی مَرکئے سئوَبَ نبیت. گناهے هست‌اِنت که مَرکئے سئوَبَ بیت، منَ نگوَشان که کَسے په چُشێن گناهێئے بَکشگا دْوا بکنت.


تنتنا مزنێن پرێشتگ میکاییلا، آ وهدا که موسّائے جۆنئے بارئوا گۆن شئیتانا یکّ و دویی کرت، اے تَهم و جُریت نێست‌اَت که شئیتانا سُبکّ و مئیاریگ بکنت. تهنا گوَشتی: ”هُداوند ترا سِزا بدئیات.“


مرک و مُردگانی جهان، آسئے گوَرما دئور دئیگ بوتنت. اے آسئے گوَرم، دومی مرک اِنت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами