2 گڑا اے ڈئولا آیانی تالیم دئیگا لگّت:
تان پئیگمبرئے اے هبر سَرجم ببیت که گوَشیت: ”من گۆن مِسال و دَروَران وتی زبانا پَچَ کنان و گۆن آیان اَنچێن هبرَ کنان که چه دنیائے پێدائِشا بگر تان اَنگت، چێر و اَندێم بوتگ‌اَنت.“
مردمانی مزنێن مُچّیئے گِندگا رند، ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت. وهدے بُرزگا نِشت، مرید هم آییئے کِرّا آتکنت.
پِتْرُسا تْران کرت و گوَشت: ”من نون په دلجمی سرپد بوتگان که هُدا په کَسّێا رو و ریا نکنت.
وهدے پولُسا هبر کنگی اَت، گَلّیوا دێم گۆن یَهودیان کرت و گوَشتی: ”او یَهودیان! اگن اے مردا مئیارے یا مزنێن رَدێن کارے بکرتێن، من شمئے هبر گۆش داشتگ‌اَت.
گڑا پیلیپُسا چه هُدائے پاکێن کتابئے همے هبران وتی گپّ و تْران بُنگێج کرت و ایسّا مَسیهئے وشّێن مِستاگی په آییا رسێنت.
