Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




مَتّا 5:18 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

18 شمارا راستێنَ گوَشان، زمین و آسمانئے گار و بێران بئیگا پێسر، شَریَتئے یکّ آب و ٹِکّے هم گارَ نبیت تان سجّهێن سَرجم مبنت.

Вижте главата копие




مَتّا 5:18
82 Кръстосани препратки  

اے سجّهێن گار و بێگواهَ بنت بله تئو مانئے، اے سجّهێن چۆ پۆشاکا کوَهنَ بنت، تئو اِشان چۆ پۆشاکا بدلَ کنئے و اے بێرانَ بنت،


اَبد تان اَبد مُهر و مُهکم اَنت، په راستی و تچکی کنگ بوتگ‌اَنت.


من سکّ دێر اِنت زانتگ، تئو وتی پرمان برجم داشتگ‌اَنت که اَبدی ببنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، جُست و پُرسئے رۆچا، سُدوم و گُمورَهئے مردمانی سِزا چه آ شهرئے مردمانی سِزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت.


وهدے شمارا یکّ شهرێا آزارَ رسێننت گڑا بتچێت و دگه شهرێا برئوێت. شمارا راستێنَ گوَشان، تانکه شما اِسراییلئے سجّهێن شهران سر ببێت، من که انسانئے چُکّ آن، پێسرا کایان.


اگن کَسے چه اے کسانُکێن مریدان یکّێا پمێشکا تاسے آپَ دنت که منی مرید اِنت، اَلّم بزانێت که آییا وتی مُزَّ رسیت.“


شمارا راستێنَ گوَشان که هچّ ماتا پاکشۆدۆکێن یَهیائے وڑێن بێمَٹّێن چُکّے نئیاورتگ. بله آسمانی بادشاهیا، هما که چه سجّهێنان کَستر اِنت، آ چه یَهیایا هم مستر اِنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، بازێن پئیگمبر و پهرێزکارێن مردمانی واهگ بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے که شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نه‌اِشکتِش.


شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما انسانئے چُکّئے بادشاهی زاهر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“


ایسّایا پَسّئو دات: ”شمئے کَمباوریئے سئوَبا. شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما اے کۆها گوَشتَ کنێت که ’چه اِدا بکِنز و اۆدا برئو،‘ کۆهَ کِنزیت. هچّ چیزّ په شما نبوتنی نه‌اِنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، هرچے که شما زمینئے سرا مکنَ کنێت، آسمانا هم مکن کنگَ بیت، هرچے که شما زمینئے سرا رئوا کنێت، آسمانا هم رئوا کنگَ بیت.


گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شما وتا بدل مکنێت و کَسانێن چُکّانی پئیما مبێت، هچبر آسمانی بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنێت.


ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، په هَزگار و مالدارێن مردمان آسمانی بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.


ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هما نۆکێن دنیایا وهدے انسانئے چُکّ وتی شان و شئوکتئے تَهتئے سرا نندیت، شما که منی همراه اێت، دوازده تَهتئے سرا نندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا کنێت.


ایسّایا پَسّئو دات: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شمارا باور اِنت و دلا شکَّ نئیارێت، گڑا هما ڈئولا که من گۆن اِنجیرئے درچکا کرتگ، شما هم اَنچُش و اَنگت گێشتر کرتَ کنێت. اگن شما اے کۆها بگوَشێت که ’وتا چه اِدا چست کن و دریائے تها دئور بدئے،‘ گڑا همے ڈئولا بیت.


چه اے دوێنان کجام بَچّا وتی پتئے هبر زرت؟“ آیان پَسّئو دات: ”ائولیگا.“ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”باور کنێت، سُنگی و مالیاتگیر و بَدکارێن جَنێن چه شما پێسر هُدائے بادشاهیا رئونت.


شمارا راستێنَ گوَشان، اے سجّهێنانی کۆشئے سِزا همے زمانگئے مردمانَ رسیت.


ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”اے سجّهێنان گِندگا اێت؟ شمارا راستێنَ گوَشان، یکّ سِنگے هم دومی سِنگئے سرا نمانیت، سجّهێنانَ پرۆشنت و کرۆجنت.“


شمارا راستێنَ گوَشان، هُدابُند هما هِزمتکارا وتی سجّهێن مال و هستیئے کارمَسترَ کنت.


بله سالۆنکا پَسّئو تَرّێنت: ’شمارا راستێنَ گوَشان که من شمارا نزانان.‘


بادشاه پَسّئوَ دنت: ’باور کنێت، وهدے شما گۆن منی یکّ کَستر کَسترێن براتێا اے پئیمێن کار کرتگ، گڑا اَلّم بزان گۆن منۆ هم کرتگ.‘


گڑا بادشاه آیان اے ڈئولا پَسّئوَ دنت: ’باور کنێت، وهدے شما گۆن منی هچّ کَسترێنێا اے ڈئولێن کار نکرتگ، گڑا اَلّم بزان گۆن منۆ هم نکرتگ.‘


ترا راستێنَ گوَشان، تان زَرّانی گُڈّی پئیی و پئیسها پُرَّ نکنئے، چه اۆدا آزاتَ نبئے.


وهدے رۆچگَ بێت، دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا وتی دێما تابان و گمناک مکنێت. آ وتی روا گیمُّرێننت و مونجا کننت تان مردم بزاننت رۆچگ اَنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش.


وهدے چیزّے هئیراتَ کنئے، گڑا جار مجن و ڈَنڈۆر مکن. دورو و دوپۆستێن مردم، کَنیسَه و کوچه و دَمْکانی تها اے ڈئولا کننت تانکه مردم آیان ستا بکننت و بساڑاینت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش.


وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ.


شمارا راستێنَ گوَشان، آ که هُدائے بادشاهیا چُکّانی پئیما ممَنّیت، هچبر اۆدا پاد اێر کرتَ نکنت.“


ایسّایا پَسّئو دات: ”باور کنێت، اگن کَسێا په من و په منی وشّێن مِستاگا وتی لۆگ، برات و گهار، مات و پت، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت و منی رَندگیری‌ای کرتگ،


شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسێا سِتک و باور ببیت و اے کۆها بگوَشیت: ’وتا چه اِدا چست کن و دریائے تها دئور بدئے‘ و وتی گوَشتگێن هبرئے سرا دلا شکّ مئیاریت و باور بکنت، آ وهدی په آییا اَنچُشَ بیت.


نون ایسّایا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه آ سجّهێنان گێشتر زرّ پێتیا مان کرت.


شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت اے نَسل و پَدرێچ هلاسَ نبیت.


وهدے پَرزۆنَگئے سرا نِشتگ‌اَتنت و شام ورگا اَتنت، گوَشتی: ”باور کنێت، چه شما یکّے که انّون گۆن من نِشتگ و شام ورگا اِنت، منا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.“


شمارا راستێنَ گوَشان، نون دگه برے انگورئے دَهل و سَمَرا ننۆشان تان هما رۆچا که هُدائے بادشاهیا پدا بنۆشانی.“


ایسّایا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، همے مرۆچی، هئو اِنشپی، تئو، تئیی جند، چه کرۆسئے دومی بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے.“


شمارا راستێنَ گوَشان، سجّهێن دنیایا، هر کُنڈے که منی وشّێن مِستاگ جار جنَگَ بیت، اے جنێن و اِشیئے کار هم یات کنگَ بیت.“


باور کنێت که مردمانی گناه و کُپر بَکشگ بنت،


هر جاه که مردم شمارا وشّاتکَ نکننت و شمئے هبران گۆشَ ندارنت، چه اۆدا در کپێت و در کپگئے وهدا، وتی پادانی دَنز و هاکان بچَنڈێت، تان آیانی هِلاپا شاهدیے ببیت که شما هُدائے کُلئو په آیان رسێنتگ.“


ایسّایا چه دلا آه و گینسارتے کَشّت و گوَشتی: ”اے زمانگئے مردم، چێا آسمانی نشانیَ لۆٹنت؟ باور کنێت که آیان هچّ نشانیے دئیگَ نبیت.“


ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”باور کنێت، چه شما لهتێن که انّون اِدا اۆشتاتگ، تان هُدائے بادشاهیا گۆن سجّهێن واک و کدرتا نگندیت، مَرکئے تاما نچَشیت.“


اگن کَسے اے نامئے سئوَبا شمارا تاسے آپ بدنت که شما مَسیهئیگ اێت، اَلّم بزانێت که آییا وتی مُزَّ رسیت.


بزان هابیلئے هۆنا بگر تان زَکَریائے هۆنا، که کُربانجاه و مزنێن پرستشگاهئے نیاما رێچگ بوت. هئو! شمارا گوَشان که اے زمانگئے مردم، آ سجّهێن هۆنانی دئینکار اَنت.


بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.


نون شمئے لۆگئے آکبت، شمئے وتی دستا یله دئیگَ بیت. شمارا گوَشان دگه برے منا نگندێت تان آ وهدا که چه وتی زبانا بگوَشێت: ’مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت!‘“


بزانێت که آسمان و زمینئے گار و بێران بئیگ چه شَریَتئے یکّ ٹِکّ و نُکتهێئے کپگ و دور بئیگا باز آسانتر اِنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، آ که هُدائے بادشاهیا چُکّانی پئیما ممَنّیت، هچبر اۆدا پاد اێر کرتَ نکنت.“


ایسّایا گوَشت: ”هئو! باور کنێت، هرکَسا که په هُدائے بادشاهیا وتی جن و چُکّ، برات، مات و پت یا لۆگ و جاگه یله داتگ‌اَنت،


ایسّایا پَسّئو دات: ”ترا راستێنَ گوَشان که تئو مرۆچی منی همراهیا، بهشتا رئوئے.“


گێشی کرت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هچّ نبیێا وتی شهر و هَنکێنا شرپ نێست.


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، دێمترا شما گندێت که آسمان پَچَ بیت و هُدائے پرێشتگ چه انسانئے چُکّئے راها سَرَ کپنت و اێرَ کپنت.“


”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے چه پَسانی گواشئے دپا مپُتریت و چه دگه نێمگے سر بکپیت، بزان دُزّ و رَهزَنے.


گڑا پدا گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، من پَسانی گواشئے دپ و دروازگ آن.


شمارا راستێنَ گوَشان، اگن گَندُمئے دانَگ هاکئے چێرا مرئوت و ممِریت، هچبر چه یکّ دانَگێا گێشترَ نبیت، بله اگن بمریت، بازێن دانَگے پێدا کنت.


شمارا راستێنَ گوَشان، هچّ گُلام چه وتی واجها و هچّ کاسِد چه وتی دێم دئیۆکا مستر نه‌اِنت.


ایسّایا گوَشت: ”تئو په من وتی ساهئے نَدر کنگا تئیار ائے؟ ترا راستێنَ گوَشان، چه کرۆسئے بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.


من شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی سرا ایمانَ کاریت، هرچے که منَ کنان آ هم کرتَ کنت. مسترێن کار هم کرتَ کنت، چێا که من پتئے کِرّا رئوان و


شمارا راستێنَ گوَشان، شما اَرسَ رێچێت و پُرسیگَ بێت، بله جهان گَلَ بیت. شما گمیگَ بێت، بله شمئے اے گَم شادمانیے تها بدلَ بیت.


آ رۆچا شما چه من هچّ چیزّئے جُستا نکنێت. من شمارا راستێنَ گوَشان، شما منی نامئے سرا هرچے که چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.


ترا راستێنَ گوَشان، وهدے تئو وَرنا اَتئے، تئو سْرێن بستگ‌اَت و هر جاه که لۆٹت، شتئے. بله وهدے پیرَ بئے، دستان پَچَ کنئے و دگرے تئیی سْرێنا بندیت و ترا اَنچێن جاهے بارت که اۆدا رئوگَ نلۆٹئے.“


ترا راستێنَ گوَشان، ما هما چیزّانی هبرا کنێن که آیانی بارئوا زانێن و هما چیزّ که ما دیستگ‌اَنت، همایانی شاهدیا دئیێن. بله شما مئے شاهدیا نمَنّێت.


ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے دوبَر پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا دیستَ نکنت.“


ایسّایا پَسّئو دات: ”ترا راستێنَ گوَشان، تانکه کَسے چه آپ و روها پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنت.


گڑا ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، چُکّ وتسرا هچّ کارے کرتَ نکنت، پتئے کارانَ گندیت و آیانی رَندگیریا کنت. هر کارے که پتَ کنت، چُکّ هم هما کارا کنت.


ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے هاترا منا شۆهاز نکنگا اێت که شما منی مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیستگ‌اَنت، پمێشکا منا شۆهاز کنگا اێت که شما نان وارت و سێر کرت.


گڑا ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے موسّا نه‌اَت که شمارا چه آسمانا اێر آتکگێن نگنیَ دات. اے منی پت اِنت که چه آسمانا اَسلیگێن نانا شمارا بَکشیت.


شمارا راستێنَ گوَشان، آ که ایمانَ کاریت اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شما انسانئے چُکّئے جسم و جانا مئوَرێت و آییئے هۆنا منۆشێت، اَبدمانێن زِندا سرَ نبێت.


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که گناهَ کنت، گناهئے گُلام اِنت و


شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے منی هبرا بگیپت، هچبرَ نمریت.“


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، من هما آن که چه اِبراهێما پێسر بوتگان و هَستان.“


بله هُداوندئے گال و هبر تان اَبدَ مانیت.“ اے گال و هبر همِش اِنت که شمارا مِستاگ دئیگ بوتگ.


رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگ‌اَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами