اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.
بله هما هِزمت و کُربانیگ که شمئے باوَرئے بَر و سَمر اَنت، اگن آیانی سرا منی هۆن هم رێچَگی کُربانیگێئے پئیما رێچَگ ببیت، من گَلَ بان و گۆن شما سجّهێنان شادکامیَ کنان.
تان اۆدا که گۆن مَسیهئے سکّیانی سگّگا شریکدار اێت گَل و شادان ببێت، تانکه هما ساهتا که آییئے شان و شئوکت پَدّرَ بیت، شما هم وشّ ببێت و بێکِساس شادمانی کرت بکنێت.