7 ایسّایا گوَشت: ”هئو، بله چُش هم نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
گیابانا وتی هئوا و هئوَسانی رَندگیر بوتنت و هُشکاوگان هُدااِش چکّاسِت.
هُدااِش په زانت هما وراکانی سرا چکّاسِت که آیانی دلا لۆٹت.
رند په رندا هُدااِش چکّاست، اِسراییلئے پاکێنِش آزار دات.
بله اَنگت آیان بُرزێن اَرشئے هُدا چکّاست و آییئے هلاپا سرکشیاِشَ کرت، آییئے هُکمِشَ نمنّت.
اۆدا شمئے پیرێنان منا چکّاسِت و آزمایش کرت، بِلّ که منی کرتگێن کارِش دیستگاتنت.
مردم گۆن موسّایا اَڑِتنت، گوَشتِش: ”مارا آپ بدئے که بوَرێن.“ موسّایا گوَشت: ”چێا گۆن من اَڑگا اێت؟ چێا هُداوندا چَکّاسێت؟“
آییا آ جاگهئے نام مَسَّه و مِریبَه کرت، چێا که اۆدا اِسراییلی اَڑِتنت و هُداوندِش هم چکّاست و گوَشتِش: ”بارێن هُداوند گۆن ما گۆن اِنت یا نه؟“
چه ایسّایا جُستِش کرت: ”اِشکنگا ائے اے چُکّ چے گوَشگا اَنت؟“ گوَشتی: ”هئو! اِشکنگا آن. شما هچبر نئوانتگ که: ’تئو وتی ستا و سنا چُکّ و شیرمِچێن نُنُّکانی دپا هم داتگ که ترا ستا بکننت‘؟“
ایسّایا چه آیان جُست کرت: ”شما هُدائے پاکێن کتابان نئوانتگ: آ سِنگ که بانبَندێن اُستایان پسُند نکرت و نزُرت هما سِنگ، بُنهِشت بوت. اے هُداوندئے کار اِنت و مئے چمّان اَجَب اِنت.“
گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: ’مردم تهنا په نان زندگَ نبیت، چه هُدائے زبانئے سجّهێن هبرانی مَنّگا زندگَ بیت.‘“
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتاب چُش هم گوَشیت: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
نون شما چێا مریدانی گردنا گرانێن جُگے بندێت و هُدایا چَکّاسیت؟ اے بارا، نه ما زرتَ کنێن و نه مئے پیرێنان زرت کرتگ.
پِتْرُسا گوَشت: ”چیا په هُداوندئے روهئے چَکّاسگا گۆن یکدگرا همدست بوتێت؟ بچار، همایان که تئیی مرد کبر کرت انّون دَروازگئے دپا اَنت و ترا هم ڈنّا برنت.“