20 آیان هما دمانا وتی دام یله دات و آییئے همراه بوتنت.
تئیی هُکمانی منّگا اِشتاپَ کنان، دێرَ نکنان.
کَسێا که وتی پت و مات چه من دۆستترَ بنت، آ منا نکرزیت و کَسێا که وتی بچکّ و جنکّ چه من دۆستترَ بنت، آ هم منا نکرزیت.
گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟“
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بیاێت، منی رَندگیریا بکنێت و من شمارا اَنچُشَ کنان که ماهیگ گِرگئے بدلا، مردمانی دلا شکار بکنێت.“
وهدے کمّے دێما شت، دگه دو برات، آکوب و یوهَنّایی دیستنت که زِبْدیئے چُکّ اَتنت. بۆجیگئے تها گۆن وتی پت زِبْدیا نِشتگاَتنت و وتی ماهۆران سْراچگ و شَرّ کنگا اَتنت. ایسّایا آ لۆٹتنت.
پدا آیان وتی بۆجیگ و دام تئیابا آورتنت و وتی سجّهێن کار و بار یله داتنت و ایسّائے همراه بوتنت.
که وتی چُکّا په من زاهر بکنت تانکه من درکئومان آییئے چُکّئے مِستاگا سر بکنان. آ وهدی من اِشتاپ اِشتاپا چه کَسّا سر و سۆج نگِپت و