13 ناسِرَهئے شهری یله دات و کَپَرناهومئے شهرا جَهمنند بوت. کَپَرناهوم، جَلیلئے مَزَنگوَرمئے کِرّا، زِبولون و نَپْتالیئے کَبیلهانی سرڈگارا اِنت.
او کَپَرناهومئے مردمان! شما چست کنگ و آسمانا برگَ بێت؟ هچبر! مُردگانی جهانا سَرْشَکونَّ بێت. چێا که هما مۆجزه و اَجِکّایی که په تئو پێش دارگ بوتنت، اگن سُدومئے شهرا ببوتێننت، آ شهر تان رۆچِ مرۆچیگا منتگاَت.
وهدے ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهوما رَستنت، گڑا مزنێن پرستشگاهئے سُنگی و مالیاتگیر پِتْرُسئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”تئیی استاد مزنێن پرستشگاهئے سُنگا ندنت؟“
پمێشکا اے ڈئول بوت که اِشئیا نبیئے گوَشتن سَرجم ببیت:
زِبولون و نَپْتالیئے سرڈگار، گوَرمئے مزنراهئے سرا، اُردُنئے کئورئے آ دستا، جَلیلئے هما هَند و هنکێن که درکئوم جَهمنند اَنت،
ایسّا یکّ بۆجیگێا سوار بوت، مَزَنگوَرمی گوازێنت و وتی جِندئے شهرا آتک.
ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهومئے شهرا شتنت. شَبَّتئے رۆچا ایسّا کَنیسَها شت و مردمی تالیم داتنت.
لهتێن رۆچا و رَند، ایسّا پدا کَپَرناهوما آتک و اے هبر شِنگ و تالان بوت که آ لۆگا اِنت.
او کَپَرناهومئے مردمان! شما چست کنگ و آسمانا برگَ بێت؟ هچبر! مُردگانی جهانا سَرْشَکونَ بێت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من دلجم آن شما اے بَتَلا په منَ کارێت که ’اگن تئو داکترے ائے گڑا پێسرا وتا دْراه بکن. هما مۆجزه که ما اِشکتگ تئو کَپَرناهوما کرتگاَنت، آیان اِدا وتی شهر و هَنکێنا هم پێش بدار.‘“
رَندا ایسّا گۆن وتی مات و برات و مُریدان کَپَرناهومئے شهرا شت. لهتێن رۆچا همۆدا داشتِش.
ایسّا پدا جَلیلئے مێتگ کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کرتگاَتنت. شاهی مَنسَبدارے هستاَت که بچکّی کَپَرناهومئے شهرا نادْراه اَت.
بۆجیگێا نِشتنت و گوَرمئے آ دستا، دێم په کَپَرناهوما راه گپتنت. نون تهار بوتگاَت و ایسّا اَنگت آیانی کِرّا نئیاتکگاَت.
وهدے مردمان دیست که نه ایسّا اۆدا اِنت و نه آییئے مُرید، ایسّائے شۆهازا بۆجیگان سوار بوتنت و دێم په کَپَرناهوما شتنت.
ایسّایا اے چیزّ هما وهدا گوَشتنت که کَپَرناهومئے کَنیسَها تالیم دئیگا اَت.