10 نون تَپَر تئیار اِنت که درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.
آ هما درچکئے پئیما اِنت که رُمبۆکێن جۆسرێئے کِرّا کِشَگ بوتگ و مۆسمئے سرا نیبگَ دنت و تاکی نگیمّرنت، هرچے هم که کنت کامیابَ بیت.
رۆکێن اِشکرِش سرا رِچات، آسا دئور دئیگ باتنت و پوجگلێن کَڈّان بُڈّاتنت و هچبر در آتک مکناتنت.
پهرێزکار مَچّئے پئیما سبزَنت و لبنانئے گَزّانی پئیما رُدنت.
آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت.
راهئے سرا اِنجیرئے درچکے دیستی، آییئے نێمگا شت بله اَبێد چه تاکا دگه هچّی ندیست. گڑا گوَشتی: ”دِگه برے، هچبر بورّ و بَر مکناتئے“ و هما دمانا درچک گیمُّرت و هُشک بوت.
درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈَّگ و سۆچگَ بیت.
وهدے آ گۆن سبزگێن درچکا چُشَ کننت، گڑا گۆن هُشکێنا چے نکننت؟“
نون تَپَر تئیار اِنت درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.“
منی هر ٹالے که بَرَ نئیاریت، پت آییا گُڈّیت و هر ٹالے که بَرَ کاریت، آییا تراشیت و پَلگاریت که گێشتر بَر و سَمر بیاریت.
اگن کَسے منی دل و درونا ممانیت، سِستگێن ٹالێئے ڈئولا دئور دئیگَ بیت و هُشکَ ترّیت. مردم هُشکێن ٹالان مُچَّ کننت و آسا دئورَ دئینت و سۆچنت.