52 کبرانی دپ پَچ بوت و بازێن پاک و پهرێزکارێن مردم که مُرتگاَتنت، پدا زندگ بوتنت.
بازێنے که زمینئے هاکانی تها واب اِنت، جاهَ جنت، لهتێن په اَبدمانێن زِندا و لهتێن په پَشَلی و اَبدمانێن کَمشرپیا.
اے هبران و رند ایسّایا گوَشت: ”مئے دۆستێن ایلازَر وپتگ، بله منَ رئوان و آییا پادَ کنان.“
رَندا، اِسْتیپان کۆنڈان کپت و په بُرزتئواری گوَشتی: ”او هُداوند! اِشان په اے گناها مئیاربار مکن.“ گۆن همے هبرانی گوَشگا، ساهی دات.
اگن مارا باور اِنت که ایسّا مرت و پدا زندگ بوت، گڑا مارا اے هم باور اِنت که ایسائے هما باوَرمند که مرکئے وابا وپتگاَنت، هُدا آیان ایسّائے همراهیا پدا کاریت.
آ په ما مُرت که ما، تُرے زندگ ببێن یا مرکا واب، گۆن آییا زندگ بمانێن.