50 ایسّایا دومی برا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و ساه دات.
رَندا، شست و دو هپتگا پد، هما ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ کُشگَ بیت و آییئے کِرّا هچّ پَشتَ نکپیت. آیۆکێن هُکمرانئے مردم شهر و مزنێن پرستشگاها تباهَ کننت، بله آییئے جِندئے تباهی چۆ هارێا کئیت. جنْگ تان گُڈسرا برجاهَ مانیت و تباهیانی شئور بُرّگ بوتگ.
همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.“
بله اے دگه مردمان گوَشت: ”سَبر کن، بچارێن بارێن اِلیاس اِشیئے رَکّێنگا کئیت یا نه؟“
گڑا، ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و ساه دات.
ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و گوَشت: ”او پت! من وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان.“ گۆن همے هبرا، ساهی دات.
نێکێن شپانک من آن. نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت.
هما ڈئولا که پت منا زانت و من پتا زانان. من وتی ساها په پَسان نَدرَ کنان.
چه تْرپشێن شرابا پُرّێن کونزگے اۆدا اێر اَت. آیان اِسْپنجے زرت و شرابێن کرت، زوپائے ٹالێئے سرا بست و ایسّائے لُنٹان پِر مُشت.
وهدے ایسّایا شراب دپ جت، گوَشتی: ”کار هلاس بوت!“ رَندا سری جَهل کرت و ساهی دات.