22 پیلاتوسا چه آیان جُست کرت: ”گڑا گۆن ایسّایا که مَسیه هم گوَشنتی، چے بکنان؟“ آیان په همتئواری پَسّئو دات و گوَشت: ”سَلیبی کَشّ!“
ایسُّپِ آکوب که مَریمئے مرد اَت. چه مَریما ایسّا پێدا بوت که مَسیه زانگَ بیت.
نون که مردم مُچّ اَتنت، پیلاتوسا چه آیان جُست کرت: ”شما چے لۆٹێت؟ من کئیا آزات بکنان؟ باراباسا، یا ایسّایا که مَسیه هم گوَشنتی؟“
والیا جُست کرت: ”چے لۆٹێت، چه اے دوێنان کجامیا په شما آزات بکنان؟“ آیان گوَشت: ”باراباسا.“
پیلاتوسا جُست کرت: ”چیا بارێن؟ مئیاری چے اِنت؟“ بله آیان گێشتر کوکّار کرت و گوَشتِش: ”سَلیبی کَشّ!“
مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا شاهدیئے شۆهازا اَتنت، بله شاهد نێستاَت.
جنێنا گوَشت: ”منَ زانان که مَسیهَ کئیت و هر وهدے که آ کئیت، مارا هر چیزّا سرپدَ کنت.“
هرچُنت آیان په ایسّائے کُشگا هچّ سئوَب و دَلیلے ندیست، بله چه پیلاتوسا لۆٹتِش که آییا بکۆشارێنیت.
او براتان! بزانێت، چه ایسّائے نێمگا گناهانی پهِلّیئے جار په شما جنَگَ بیت.