17 نون که مردم مُچّ اَتنت، پیلاتوسا چه آیان جُست کرت: ”شما چے لۆٹێت؟ من کئیا آزات بکنان؟ باراباسا، یا ایسّایا که مَسیه هم گوَشنتی؟“
ایسُّپِ آکوب که مَریمئے مرد اَت. چه مَریما ایسّا پێدا بوت که مَسیه زانگَ بیت.
آ وهدا یکّ نامدارێن بندیگے جێلا اَت که نامی باراباس اَت.
آییا زانتگاَت که ایسّااِش په هَسَدّ و کُنّت آییئے دستا داتگ. پمێشکا چُش گوَشتی.
بله آیان کوکّار کرت: ”گار و گُمساری کن! گار و گُمساری کن! سَلیبی کَشّ!“ پیلاتوسا گوَشت: ”شمئے بادشاها سَلیب بِکَشّان؟“ مزنێن دینی پێشوایان گوَشت: ”چه کئیسَرا اَبێد، مارا دگه بادشاهے نێست.“
جنێنا گوَشت: ”منَ زانان که مَسیهَ کئیت و هر وهدے که آ کئیت، مارا هر چیزّا سرپدَ کنت.“