16 آ وهدا یکّ نامدارێن بندیگے جێلا اَت که نامی باراباس اَت.
والیا هر سال ائییدئے وهدا، چه یَهودی بندیگان یکّے، هما که مردمان بلۆٹتێن، آزاتَ کرت.
نون که مردم مُچّ اَتنت، پیلاتوسا چه آیان جُست کرت: ”شما چے لۆٹێت؟ من کئیا آزات بکنان؟ باراباسا، یا ایسّایا که مَسیه هم گوَشنتی؟“
بندیگانی تها باراباس نامێن مردے هستاَت. گۆن هما آشۆپیان گِرگ بوتگاَت که شۆرشے وهدا هۆن و کۆشِش کرتگاَت.
اے ڈئولا، آییا هما مرد که په آشۆپ پاد کنگ و هۆنئے بُهتاما بندیگ اَت و مردمان آییئے یله دئیگَ لۆٹت، آزات کرت و آیانی واهگئے سرا، په ایسّائے کۆشا هُکم دات.
آیان کوکّار کرت و پسّئو دات: ”نه، آییا نلۆٹێن! بَرَبّاسا آزات کن!“ بَرَبّاس یاگیے اَت.
بله شما آ ’پاک و نێکێن‘ نمَنِّت و آییئے جاها په یکّ هۆنیگێا آزاتی لۆٹت.
هرچُنت آ چه هُدائے هُکما سهیگ اَنت که چُشێن کارانی کنۆک مَرکئے لاهک اَنت، بله اَنگت نه تهنا وت آ کارانَ کننت، دگرانی هم چُشێن کارانی پُشتَ بنت.
منی سیاد آنْدْرونیکاس و یونیاس که منی همراهیا بندیگ اَتنت سلام سر کنێت. کاسِدانی نیاما آ، ارزشمند و نامدارێن چِهرگ اَنت و چه من و پێسر، مَسیهئے باورمند بوتگاَنت.