11 نون ایسّا والیئے دێما اۆشتارێنگ بوت و والیا چه آییا جُست کرت: ”تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشگا ائے.“
په منیگی هاکم و بادشاهانی دێما پێش کنگَ بێت، گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رَسیت که آیانی و درکئومانی دێما په من گواهی بدئیێت.
شاگردا همینچُک بَسّ اِنت که وتی استادئے پئیما ببیت و گُلام وتی هُدابُندئے پئیما. وهدے لۆگئے هُدابُندِش بِلزَبول گوَشتگ، گڑا لۆگئے اے دگه مردمان اَلّم بدترێن نام پِرَ بندنت.
جُستِش گپت: ”هما نُنُّک که په یَهودیانی بادشاهیا پێدا بوتگ، کجا اِنت؟ ما آییئے اِستار در آیگا دیستگ و په آییئے پرستش کنگا آتکگێن.“
گڑا یَهودایا، هما که ایسّایی دْرۆهگی اَت، گوَشت: ”او استاد! من وه نهآن، نه؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشت.“
ایسّایا دَرّاێنت: ”تئو وت گوَشت. بله شما سجّهێنان هالَ دئیان، دێمترا گندێت که انسانئے چُکّ زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی سرا هم کئیت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”من هما آن، شما یکّ رۆچے گندێت که انسانئے چُکّ، زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی تها هم کئیت.“
آ وهدا سجّهێنان گوَشت: ”اَچه، تئو هُدائے چُکّ ائے؟!“ پَسّئوی دات: ”شما وت گوَشگا اێت که من هما آن.“
هُدائے بارگاها، هما هُدا که هر چیزّا زندَ بَکشیت و ایسّا مَسیهئے بارگاها، هما مَسیه که پُنتیوس پیلاتوسئے دێما وتی شاهدیئے تها نێکێن اِکراری کرت، من ترا هُکمَ دئیان که