44 یلهای داتنت و سئیمی رندا پدا په دْوا کنگا شت و هما دْوایی کرت.
وهدے پِر ترّت، دیستی پدا واب اَنت. آیانی چمّ رُهێزگ و وابێنگ اَتنت.
گڑا مریدانی کِرّا پِر ترّت و گوَشتی: ”اَنگت هم وپتگ و آرام کنگا اێت؟ نون آ وهد و ساهت نزّیکّ اِنت که انسانئے چُکّ دْرۆهگ و گُنهکارانی دستا دئیگَ بیت.
وهدے دْوا کنێت، گڑا درکئومێن مردمانی ڈئولا مُپت و ناهودگێن هبران لێس و پِلّێس مکنێت، آ هئیالَ کننت که چه لێس و پِلّێسا آیانی دْوا گۆش دارگَ بیت.
ایسّایا په مریدان مِسالے آورت تان آیان سَرکِچ بدنت و پێش بداریت که هروهد دْوا بکننت و هچبر دلپرۆش و نااُمێت مبنت.