11 گریب و نێزگار مُدام شمئے کِرّا هست، بله من هروهد گۆن شما گۆن نهآن.
چێا که هر جاه دو یا سئے کَس منی نامئے سرا هۆر ببیت، من گۆن آیان گۆنَ بان.“
ایسّایا مریدانی اے نئوَشّی سَرکِچ وارت، پمێشکا گوَشتی: ”چیا شما اے جنێنا رَنجێنگا اێت؟ اِشیا گۆن من نێکیے کرتگ.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
گریب و نێزگار، مُدام شمئے کِرّا اَنت و شما هروهد که بلۆٹێت گۆن آیان نێکی کرتَ کنێت، بله من هروهد گۆن شما گۆن نهآن.
گریب و نێزگار مُدام شمئے کِرّا اَنت، بله من هروهد شمئے کِرّا نهآن.“
او منی چُکّان! اَنگت تان گوَنڈێن وهدێا من گۆن شما گۆن آن. رَندا شما منی شۆهازا گردێت. هما ڈئولا که من گۆن یَهودیان گوَشت، گۆن شما هم گوَشان: آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.
کمّێن وهدێا رَند، جهان دگه رندے منا نگندیت، بله شما منا گندێت. من زندگ آن، پمێشکا شما هم زندگَ مانێت.
من چه پتئے کِرّا در آتکگ و اے جهانا آتکگان. نون اے جهانا یلهَ کنان و پتئے گوَرا رئوان.“
نون من وتی دێم دئیۆکئے کِرّا رئوان و چه شما هچکَس جُستَ نکنت که کجا رئوئے؟
من چه اِد و رند جهانا نمانان. اے مردم اَنگت جهانا ماننت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکێن پت! گۆن وتی هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیا بکن که اے یکّ ببنت، هما پئیما که من و تئو یکّ اێن.
آ باید اِنت آسمانا بمانیت تان هما وهدا که هر چیزّ نۆکسرا وتی جاها پِر بترّیت، هما ڈئولا که هُدایا چه کوَهنێن زمانگان پاکێن نبیانی زبانا گوَشتگ.
آیان چه ما بَسّ همینچک لۆٹت که نێزگاران بێهئیال مکنێن و من وت هم چه پێسرا په هُبّ و واهگے همے کارا کنگا اَتان.
اگن کَسێا دنیایی مال و مِلکتے ببیت و براتێا مهتاج بگندیت بله په آییا بَزّگی مبیت، گڑا هُدائے مِهر چِه پئیما چُشێن مردمێئے دلا جاگهَ کنت؟