41 رَندا گۆن همایان که چَپّێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او شومّان! چه منی دێما دور بێت و هما جمبورێن آسئے نێمگا برئوێت که هچبرَ نمریت و په شئیتان و آییئے همراهان اَڈّ کنگ بوتگ.
اگن تئیی دست یا پاد ترا دێم په گناها ببارت، آییا بُرّ و دئور دئے، چێا که گۆن دوێن دست و پادان دۆزهئے دائِمی آسا کپگئے بدلا، په تئو شرتر همِش اِنت که لَنگ و مُنڈ، نمیرانێن زِندئے واهند ببئے.
آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
شما که جنجالانی آماچ اێت، شمارا آرامَ دنت و مارا هم. اے کار هما وهدا بیت که هُداوندێن ایسّا گۆن وتی زۆرمَندێن پرێشتگان چه آسمانا گۆن جمبورێن آسێا وتا زاهرَ کنت و