Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




مَتّا 25:34 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

34 گڑا بادشاه گۆن آیان که راستێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او بَهتاوران که شمارا چه منی پتا برکت رَستگ! بیاێت، اے بادشاهیا وتی میراس کنێت، که چه دنیائے بُنگێجا په شما تئیار کنگ بوتگ.

Вижте главата копие




مَتّا 25:34
68 Кръстосани препратки  

”من وتی بادشاه، وتی پاک و گچێنیێن کۆه، سَهیونئے سرا نندارێنتگ.“


تئو بزان و سرپد بئے که چه اے هُکمئے آیگئے وهدا که اورشَلیم پدا برجاه و اَڈّ کنگ ببیت، تان ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ شهزادگئے آیگا، هپت هپتگ و شست و دو هپتگَ گوَزیت. اورشَلیم، پدا گۆن آپراها و دَمک و گَلّیان اَڈّ کنگَ بیت، بله پرێشانیانی زمانگا.


تان پئیگمبرئے اے هبر سَرجم ببیت که گوَشیت: ”من گۆن مِسال و دَروَران وتی زبانا پَچَ کنان و گۆن آیان اَنچێن هبرَ کنان که چه دنیائے پێدائِشا بگر تان اَنگت، چێر و اَندێم بوتگ‌اَنت.“


هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.


ایسّایا گوَشت: ”شمارا منی جام نۆشگی اِنت، بله اے منی دستا نه‌اِنت که کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا بنندیت. اے جاگه همایانیگ اَنت که منی پتا په آیان گیشّێنتگ‌اَنت.“


”گۆن سَهْیونئے جنکّا بگوَشێت: ’تئیی بادشاه تئیی گوَرا بێکِبر پێداک اِنت و هَرێا، بزان کُرّگێا سوار اِنت.‘“


هُدابُندا گوَشت: ’شاباش، او وپادار و شَرّێن گُلام! تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، نون من ترا گێشترێن کارانی زِمّه و ڈُبَّها دئیان، بیا منی شادکامیانی شریکدار بئے.‘


آییئے هُدابُندا گوَشت: ’شاباش، او وپادار و شَرّێن گُلام! تئو هم گۆن کَمُّکا تچک و راست بوتگئے، ترا هم گێشترێن کارانی ڈُبَّها دئیان، بیا منی شادکامیانی شریکدار بئے.‘


بادشاه پَسّئوَ دنت: ’باور کنێت، وهدے شما گۆن منی یکّ کَستر کَسترێن براتێا اے پئیمێن کار کرتگ، گڑا اَلّم بزان گۆن منۆ هم کرتگ.‘


رَندا گۆن همایان که چَپّێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او شومّان! چه منی دێما دور بێت و هما جمبورێن آسئے نێمگا برئوێت که هچبرَ نمریت و په شئیتان و آییئے همراهان اَڈّ کنگ بوتگ.


ایسّائے سربرا، سَلیبئے دارئے سرا، مئیارنامگے دْرَتکِش که آییئے سرا نبشتگ‌اَت: ”اے یَهودیانی بادشاه، ایسّا اِنت.“


”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت، چێا که آسمانی بادشاهی نزّیکّ اِنت.“


پمێشکا اگن کَسے چه شَریَتئے پرمانان گوَنڈترێنے سُست بگیپت و کار مبندیت و دگران هم اَنچُش درس و سَبکّ بدنت، آ، آسمانی بادشاهیا کَسترێن زانگَ بیت. بله کَسے که اے پرمانانی سرا کارَ کنت و دگران هم سۆجَ دنت، آسمانی بادشاهیا مزن زانگَ بیت.


وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“


بله بزانێت که اے چه منی اِجازتا در اِنت و گوَشتَ نکنان کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا نندیت. اے جاگه، همایانیگ اَنت که په آیان گیشّێنگ بوتگ‌اَنت.“


ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”بَهتاور هما اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا کارَ کننت.“


پمێشکا چه دنیائے بُنگێجا هما سجّهێن پئیگمبر که مردمان کُشتگ‌اَنت، آیانی هۆن اے زمانگئے مردمانی گردنا اِنت،


او منی کسانُکێن رُمب و ٹۆلی! متُرسێت چێا که شمئے آسمانی پتئے رَزا و واهگ همِش اِنت که بادشاهیا شمارا بدنت.


”مبارک بات، هما بادشاها که په هُداوندئے ناما کئیت! سُهل و آسودگی مان آسمانا و شان و شئوکت بُرزێن اَرشا.“


نَتْناییلا گوَشت: ”او استاد! تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.“


گۆن مَچّانی سرسبزێن پیشّ و تَکان، په ایسّائے پێشوازیا در آتکنت. کوکّارِشَ کرت: ”هوشیانا، مبارک اِنت هما که هُداوندئے ناما کئیت. اِسراییلئے بادشاها مبارک بات.“


او پت! منَ لۆٹان که هما مردم که تئو منا داتگ‌اَنت، همۆدا گۆن من یکجاه ببنت که من آن تانکه هما شئوکتا بگندنت که تئو منا داتگ، چێا که چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئو منا دۆست داشتگ.


بله آیان کوکّار کرت: ”گار و گُمساری کن! گار و گُمساری کن! سَلیبی کَشّ!“ پیلاتوسا گوَشت: ”شمئے بادشاها سَلیب بِکَشّان؟“ مزنێن دینی پێشوایان گوَشت: ”چه کئیسَرا اَبێد، مارا دگه بادشاهے نێست.“


اے هبر چه دێریگێن زمانگان زانگ بوتگ.‘


هُدایا وتی هِزمتکار گچێن کرت و پێسرا شمئے گوَرا رئوان دات تان شمارا برکت بدنت و هر یکّێا چه آییئے هراب و گَندگێن راها پِر بترّێنیت.“


نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هم‌میراس اێن. چێا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.


کێنَگ، مست و ملاری، ائیّاشی و همے پئیمێن چیزّ. اَنچۆ که من پێسرا شمارا هَبردار کرتگ، انّون پدا هَبردارَ کنان، هرکَس که اے پئیمێن کارَ کنت، آییا هُدائے بادشاهیا هچّ میراسَ نرسیت.


ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.


اگن ما سکّی و سۆریان بسگّێن، گۆن آییا بادشاهی هم کنێن. اگن ما آییئے مُریدیا اِنکار بکنێن، آ هم مئے پَجّاه آرگا اِنکارَ کنت.


نون پاکی و پلگاریئے تاج په من اێر اِنت، هما تاج که هُداوند، بزان آدلێن دادرس وتی آیگئے رۆچا منا دنتی، تهنا منا نه، هما سجّهێن مردمان هم دنتی که آییئے زاهر بئیَگئے لۆٹۆک بوتگ‌اَنت.


او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باوَرا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟


چێا که وتی باور و ایمانئے مُرادا گِندگا اێت، بزان شمئے جانئے رَکّگ.


گۆن هچکَسا بدیئے بدلا بدی مکنێت. اگن کسێا شمارا زاه و زَکَت کرت، آییا زاه و زَکَت مکنێت، اِشیئے بدلا په آییا نێکێن دْوا بلۆٹێت که په همے کارا گْوانک جنَگ بوتگێت و چه همِشیا شمارا برکتَ رسیت.


زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت.


آ رستر که تئو دیست، یکّ وهدێا هست‌اَت، نون نێست‌اِنت بله چه جُهلێن تَهتَرونا در آیگی اِنت و بربادیئے نێمگا رئوت. زمینا نِشتگێن هما مردم که چه جهانئے جۆڑ بئیگئے وهدا آیانی نام ’زِندئے کتابا‘ نبشته نه‌اِنت، اے رسترا که گِندنت هئیرانَ بنت، چێا که اے رستر یکّ وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت بله پدا آیگی اِنت.


آییئے کباه و رانئے سرا نامے نبشته اِنت: ”بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند.“


هما که سۆبێنَ بیت، اے سجّهێن چیزّی میراسا رسنت، من آییئے هُدا بان و آ منی چُکَّ بیت.


تئو آ په مئے هُدایا دینی پێشوا و بادشاهیے جۆڑ کرتگ‌اَنت و آ، زمینئے سرا هکومتَ کننت.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами