شما هُژّار بێت و بزانێت که چِه پئیما اِشکنێت. کَسێا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت و کَسێا که نێست، بله گُمانَ کنت که هستی، چه آییا هما هم پَچ گِرگَ بیت.“
پمێشکا یات کن که چه کجا کپتگئے. تئوبه کن و هما کاران بکن که تئو بِنداتا کرتگاَنت. اگن وتی پشۆمانیاِت زاهر نکرت، من په تئو پێداک آن و تئیی چِراگدانا چه آییئے جاگها دورَ کنان.