27 گڑا باید اِنت تئو منی داتگێن زَرّ بیاجی و باپاریێئے کِرّا اێر بکرتێننت تانکه چه وتی سپرئے پِر تَرّگا رَند، من وتی زَرّ گۆن بْیاجان بگپتێننت.
آییئے هُدابُندا پَسّئو دات: ’او نابود و بێکارێن گُلام! وهدے تئو زانت من نکِشتگێنَ رُنان و اۆدا که تُهمی دانگے نچَنڈِّتگُن، مُچَّ کنان و بران،
پمێشکا تالانتا چه اِشیا پَچ گرێت و هماییا بدئیێت که آییئے کِرّا ده تالانت اَنت.
نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.
تان سجّهێنانی دادرسیا بکنت و اے بێهُداێن ناباوران په آیانی سجّهێن گَندهکاریان و په هما سجّهێن سِلّێن هبران که اے بێباورێن گُنهکاران آییئے هلاپا گوَشتگاَنت، مئیاریگ بکنت.“