آ وهدا میکاییل، هما مزنێن شهزادگ که تئیی مردمانی نِگهپانیا کنت، جاهَ جنت. اَنچێن پرێشانیئے وهدے بیت که کئومانی بُنگێجا بگر تان آ زمانگا هچبر نبوتگ. بله آ وهدا تئیی هما سجّهێن مردم که آیانی نام کتابا نبشته اِنت، رَکّێنگَ بنت و
گِرۆکان جت، بُرزێن تئوار و گْرند بوت و اَنچێن بلاهێن زمینچَنڈے آتک که چه هما وهدا که انسان زمینئے سرا پێدا بوتگ، چُشێن زمینچَنڈے نبوتگ، اَنچێن زۆرمندێن زمینچَنڈے اَت.
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.