ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“
ایسّایا گوَشت: ”او پیلیپُس! اینچُک وهد اِنت که من گۆن شما گۆن آن و تئو اَنگت منا نزانئے؟ هرکَسا که منا دیستگ، منی پتی هم دیستگ. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که پتا مارا پێش بدار؟
او براتان! چۆ مبیت وتا چه وتی کَدّ و کِساسا مستر بزانێت. پمێشکا نلۆٹان چه اے رازا ناسرپد ببێت که اِسراییلئے یکّ بهرێئے سرا سَکدلی تان هما وهدا آتکگ که دَرکئوم سَرجمیا بیاینت گۆن.