Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




مَتّا 22:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

16 نون لهتێن شاگردِش گۆن هیرودیانی همراهیا آییئے کِرّا رئوان دات تان بگوَشنت: ”او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هُدائے راها په راستیا سۆجَ دئیئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے.

Вижте главата копие




مَتّا 22:16
36 Кръстосани препратки  

هرکَس گۆن همساهگا درۆگَ بندیت، چاپلوسێن دپِش په پرێب هبرَ کننت.


چیا که راستی آیانی زبانا نێست و دل و دَرونِش تباهی اِنت و بسّ. گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے و وتی زبانا په چاپلوسی کارَ بندنت.


زبانی چۆ ٹێلا چرپ اَت بله دلی جنگیگ، دپئے هبری چه رۆگنا نرمتر، بله کَشّتگێن زَهم اتنت.


”او استاد! موسّایا گوَشتگ: ’اگن کَسے بے پُشپَدا بمریت، باید اِنت آییئے برات گۆن آییئے جنۆزاما سور بکنت، تان په وتی براتا رَند و راهے بِلّیت.‘


پدا گۆن دومی و سئیمی تان هپتمیا اَنچُش بوت.


آییا پَسّئو دات: ”شهرا برئوێت و پِلان مردما بگوَشێت که ’استاد گوَشیت، منی وهد نزّیکّ اِنت، منی دلَ لۆٹیت گۆن وتی مریدان سَرگوَزئے شاما تئیی لۆگا بوَران.‘“


گڑا یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! سلام و دْرۆت!“ رندا ایسّایی چُکِّت.


وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“


رَندا، آیان لهتێن پَریسی و هیرودی ایسّائے کِرّا رئوان دات تان آییا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت.


نون آتک و جُستِش کرت: او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هرچے گوَشئے په راستیا گوَشئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے و گۆن راستی و دلستکی هُدائے راها سۆجَ دئیئے. بارێن، رومئے بادشاه کئیسَرا، سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟ ما آییا مالیات بدئیێن یا مدئیێن؟


گڑا پَریسی ڈنّا شتنت و په ایسّائے کۆشارێنگا گۆن هیرودیان شئور و سَلاهِش بُنگێج کرت.


ایسّایا هُکم کرت و گوَشتنت: ”هُژّار بێت! چه پَریسی و هیرودیس بادشاهئے هُمیرا پهرێز کنێت.“


آیان جُست کرت: ”او استاد! ما زانێن تئو هرچے که گوَشئے، هر تالیمے که دئیئے، آ سجّهێن راست اَنت و هچکَسێئے نێمگا نگرئے و په راستی هُدائے راها سۆجَ دئیئے.


ایسّایا گوَشت: ”او شَمون! منا گۆن تئو یکّ هبرے گوَشگی اِنت.“ آییا گوَشت: ”جی استاد، بگوَش!“


ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.


پیلاتوسا گوَشت: ”اَچه، تئو بادشاهے ائے؟“ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت منا بادشاهے گوَشگا ائے. من پێدا بوتگ و دنیایا آتکگان که په راستیا گواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.“


هرکَس که چه وت هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی دێم دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییئے هچّ چیزّ ناراست نه‌اِنت.


انّون من مردمانی وشنۆدیا لۆٹگا آن یا هُدائے؟ من مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نه‌آن. اگن من اَنگت مردمانی وشّ کنگئے جُهدا بوتێنان، مَسیهئے هِزمتکارے نه‌اَتان.


آ که کلیسائے تها سرۆک زانَگَ بوتنت، آیان منی تالیمانی تها هچّ چیزّ گێش نکرت. چۆناها هم منی کرّا اے گپّا هچّ اَرزش نێست‌اَت که آ چینچُک نامدار اَنت، چێا که هُدا رو و ریا نکنت.


وشّێن مِستاگئے جارا پمێشکا جنَگا اێن که هُدایا مارا چَکّاستگ و دیستگی که ما اے کارئے لاهک اێن. ما مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نه‌اێن، هُدائے وشّ کنگئے جُهدا اێن، هما هُدا که مئے دلانَ چکّاسیت.


بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.


اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“ بزانێن. ما هما ”راستێنئے“ اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами