39 گڑا گپت و چه باگا ڈنّ برت و کُشتش.
بله وهدے باگپانان آییئے چُکّ دیست، وت‌مان‌وتا گوَشتِش: ’باگئے میراس‌دار همِش اِنت، بیاێت بکُشێنی تان اِشیئے مِلک و میراسئے هُدابُند وت ببێن.‘
نون وهدے انگورئے باگئے هُدابندَ کئیت، گۆن اے باگپانان چے کنت؟“
ایسّایا گوَشت، ”او همبل! په هما کارا که آتکگئے، بکنی.“ گڑا دێما آتکنت، ایسّااِش گپت و دَزگیر کرت.
ایسّائے دَزگیر کنۆکان، ایسّا زرت و مسترێن دینی پێشوا کئیاپائے کِرّا برت که اۆدا شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش مُچّ اَتنت.
گڑا رومی پئوجی و آیانی سرمستر و یَهودی سپاهیگان، ایسّا دَزگیر کرت و بَست.
گڑا هَنّایا ایسّا مسترێن دینی پێشوا کئیاپائے کِرّا دێم دات. ایسّائے دست اَنگت بَستگ‌اَتنت.
اے مرد گۆن هُدائے پێشزانتی و گیشّێنتگێن شئورا شمئے دستا دئیگ بوت و شما گۆن بێدینانی کُمکّا سَلیبئے سرا دْرتک و کُشت.
گڑا شما سجّهێن و اِسراییلئے درُستیگێن کئوم بزانێت، اے مرد که دْراه و تئیار شمئے دێما اۆشتاتگ، چه ایسّا مَسیه ناسِریئے نامئے برکتا دْراه بوتگ. شما ایسّا سَلیب کَشّت و کُشت، بله هُدایا چه مُردگانی نیاما زندگ کرت.
ایسّا، که شما سَلیب کَشّت و کُشت، مئے پت و پیرُکانی هُدایا پدا زندگ کرت،
کجام پئیگمبر شمئے پت و پیرێنان آزار نداتگ؟ شمئے پت و پیرێنان تنتنا هما پئیگمبر هم کُشتنت که آیان آ ’پاک و نێکێنئے‘ آیگئے پێشگۆیی کرتگ‌اَت. نون شما آییئے جندئے دْرۆهۆک و هۆنیگ اێت.
شما تچک و پهرێزکارێن مردم مئیاریگ کرتگ و کُشتگ‌اَنت. آ شمئے هلاپا نه‌اۆشتاتگ‌اَنت.
