3 اگن کَسێا گۆن شما چیزّے گوَشت، بگوَشێت: ’واجها پَکار اَنت و رندا راهِشَ دنت.‘“
زمین و آییئے سجّهێن هستی هُداوندئیگ اَنت، جهان و سجّهێن مَهلوک.
گوَشتنتی: ”دێمی مێتگا برئوێت، اَنچُش که اۆدا رَسێت هَرے گِندێت که بستگ و کُرّگی هم گۆن اِنت، آیان بۆجێت و په من بیارێت.
پمێشکا اے ڈئولا بوت تان هما چیزّ که نبیئے زبانا پێشگۆیی کنگ بوتگ، راست و پَدّر ببیت:
تئو سجّهێن مردمانی اِهتیار وتی چُکّئے دستا داتگ، تانکه چُکّ هما مردمان اَبدمانێن زِند بدنت که تئو آییارا داتگاَنت.
پت چُکّا دۆستَ داریت و سجّهێن چیزّی هماییئے دستا داتگاَنت.
آ په انسانئے هچّ چیزّا وازمند نهاِنت و هچکَس په آییا هِزمتے کرتَ نکنت، چێا که آ وت هرکَسا زِند و ساهَ بَکشیت و انسانئے اے دگه لۆٹ و گَرَزان هم سَرجمَ کنت.
هر نێکێن داد و هر تمانێن تُهپه و ٹێکی چه بُرزا کئیت، چه نور و رُژنئے پتئے نێمگا که هچبر بدلَ نبیت و هچّ تهاری و ساهگێا آییئے اَرواه و جَبینا راه نێست.