ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“
چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگاَتنت، پِگر کنگا اَتنت: ”اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟! اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.“